Net mijn 2 lieve kids uit school gehaald.
Kreeg ik van mijn oudste dochter (6 jaar) haar plakboek mee naar huis omdat ze naar de zomervakantie naar groep 3 gaat. Leuk dacht ik zo ff kijken in dat boek. Ze heeft 2,5 jaar gekleutert zeg maar dus ben wel heel nieuwsgierig.
Thuis de kids snel naar buiten gedana en ben met een bak kofie op de bank gaan zitten met uiteraard het plakboek.
Doe het open en zie haar 1e tekening van school. En ja weet nog hoe trots ze toen was. Het was een prinses wist ze me toen te vertellen. We hebben het dan over 28 januari 2008. Ik weet het nog zo goed. Haar 1e schooldag en god wat was ze zenuwachtig.
Toen ze uit school kwam wist ze me te vertellen dat ze een prinses op school had getekent en dat de juf deze had opgehangen in het lokaal omdat ze deze zo mooi vond.
Die middag moest ik haar prinses ook bewonderen. En hoe goed ik ook mn best deedt het leek alles behalve op een prinses hahaha maar oww wat was ik trots op haar.
Door het boek bladerend heb ik meer van die flashbacks en besef me hoe hard dee kleuterjaren zijn gegaan en hoe groot ze nu is...
Ja mama krijgt dus echt een brok in haar keel...muts haha
Mijn kleine grote meisje is nu geen kleyer meer ze gaat naar groep 3
En wat besef ik me hoe goed het nu weer met haar gaat naar alles wat ze heeft mee moeten maken!
Hoe hard ik heb moeten knokken om haar weer aan het spelen te krijgen... Om haar weer vrolijk te krijgen en dat ze eindelijk met vriendinnen ging spelen. Wat is ze bang geweest.... en wat trots ben ik nu op haar...
Slik...tranen lopen over mn wangen!
Wat ben ik mn moeder en broer dankbaar dat ze me geholpen hebben dit te kunnen. Me te sturen als het nodig was ne me bij te staan. Ik hou van ze/
Mede dankzij hun gaat het weergoed met de kids en heb ik mn leven op de baan en is er redelijk rust hier.
Pfff wat dus zo leuk had moeten zijn om dat boek door te bladeren eindigt in een huibui.
Maar ook in een besef dat ik zo van mn familie hou en het goed gaat mn kids! Daar doe ik het voor!