damn...niet weer

soms is het leven gewoon echt te hard niet eerlijk. waarom zeggen die stomme chirurgen nu het ene, en blijkt uiteindelijk dat ze het andere bedoelden? of naja, blijkt dat ze het verkeerd bedoelden. echt niet eerlijk. natuurlijk weet ik wel dat die chirurgen er niets aan kunnen doen dat iets slechter is dan dat zij dachten, maar toch de situatie blijft erg lullig. hoe moet ik nu, met de wetenschap dat het echt niet goed zit bij mijn tante, mijn 'positive thinking' op hun blijven toepassen? echt serieus...ik vraag me af of ik dat ga trekken...maar het is ook zeker niet verstandig mijn verdriet met hun te delen, want als ik verdrietig ben wordt mijn moeder verdrietig om het feit dat ik verdrietig ben, en als mijn moeder verdrietig is, wordt mijn oma verdrietig om het feit dat mijn moeder verdrietig is en als er iets is waar mijn moeder niet goed tegen kan, is het wanneer mijn oma verdrietig is...dat houdt dus in dat ze nu allebei al behoorlijk kapot zijn. dus voor mijn gevoel moet ik er nu juist zijn om hun steun te geven, ik moet niet met hun mee zielig gaan doen, lijkt mij. damn het is gewoon niet eerlijk dat het nu weer fout gaat...eerst oma zelf, toen opa en opa ging dood, toen mijn tante en nu weer dezelfde tante...