het is zaterdagavond, tijd om te dansen
kijk, mensen hand in hand, zij aan zij
het geluk straalt ze uit de ogen
de sfeer is goed en iedereen lijkt blij
sommigen dansen heel de avond
anderen staan of zitten aan de kant
heb ik het nu goed begrepen
is dat daar een uitgestoken hand
maar nee, die is voor een ander
de lach was niet aan mij gericht
het signaal verkeerd begrepen
ja, ik ga weer eens op mijn gezicht
ach, waarom denk ik zo
hoe kan het ook eens anders zijn
deze schrijver danst nooit
begeeft zich op vreemd terrein
het is te vroeg om te gaan
maar te laat om wat te doen
elke avond lijkt steeds weer anders
maar eindigt net als toen
waarom blijf ik hier dan nog
is dit verloren en weggegooide tijd
dingen lijken vaak hetzelfde te zijn
ongeacht welke uitgaansgelegenheid