Dat hulpoze gevoel

Als ik nou gewoon kon zeggen, okee, het is klote, maar als t moet gebeuren moet het gebeuren.
Als ik dat nou maar gewoon zeggen kon, dan zei ik het zo vaak dat ik het gewoon mezelf in me kop lul...

Ik moet toch een keer verder, waarom lukt het me nu dan niet, ik kan wel nog weken nog zo blijven voelen maar ik win er niets mee, ik moet verder, maar wie kan me daarbij helpen? niemand, ikzelf niet eens.
Dat hulpoze gevoel maakt alles zo onzeker, geen toekomst, geen leven, geen lol, helemaal niets.
het enige waar ik zeker van ben is dat ze me niet wil en dat ik nu allerlei heisa aan mn kop heb, en dat wordt alleen maar meer.

iedereen om mij heen wordt moedeloos, moedeloos als ze zien hoe ik ben, iedereen wil dat allemaal van me afnemen, maar niemand kan het, en weet je wat?? als ik iemand anders ermee op kon zadelen deed ik het, was ik ervanaf, heeft mijn vrouw ook bij mij gedaan, zij voelt zich kut en alles dus hoppaa, denken aan dr zelf en dr man ermee opzadelen.

Waarom praat ik eignelijk nog over haar als mijn vrouw? ik heb dr de afgelopen week nog geen 2 uur gezien of gesproken. ze doet me pijn en ze maakt me ongelukkig, dat doet een vrouw niet, die hoort je blij te maken, die hoort je gelukkig te maken, je pijn juist weg te halen, dat doet zij niet. maar ze is nog steeds mijn vrouw, al wil ze dat niet.....
22 mrt 2007 - bewerkt op 19 mei 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mr Happy
Mr Happy, man, 48 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende