day 02 - your first love

great. ehm, ik weet niet. ik dacht vroeger altijd dat ik verliefd was en van iemand hield enzo. maar ik werd altijd in mijn eentje verliefd. ik werd nooit terug leuk gevonden, dat bedoel ik. maar het was pas toen ik mijn eerste vriendje kreeg dat ik door had dat ik nooit echt verliefd ben geweest. ik heb al die jongens heel erg leuk gevonden- soms op het obsessieve af- maar dit had ik nog nooit eerder gehad. het is nu anderhalf jaar geleden dat ik meer begon te voelen voor een van mijn beste vrienden, T. hij was het soort type dat altijd overal moest opvallen, ik was het type wat nogal stil is. als ik iemand goed ken, kan ik lekker gek doen maar als je me niet zo goed kent, ben ik denk ik best verlegen. maar ik kende T. al twee jaar en we hadden ook veel meegemaakt samen. hij kwam altijd naar mij als hij iets kwijt moest over zijn thuissituatie, als moeite had met zijn pleeggezin, ruzie had met zijn moeder, dat soort dingen. toen hij zag dat mijn oma was overleden de dag na barcelona, belde hij me meteen op. ik weet nog, dat toen ik aan J., mijn beste vriendin, opbiechtte dat ik T. leuk begon te vinden, ze me aan keek met haar typische 'ojeeee'-gezicht. 'ja, maar doe er maar niks mee, want dat gaat nooit wat worden.' dat was haar reactie. en toen was het carnaval en ik stond met T. in het café te praten, het was half zes 's ochtends, overal om ons heen stonden zatte mensen, dus niemand had in de gaten wat er gebeurde. hij sloeg zijn arm om mijn middel en ik weet dat ik me nooit zo veilig heb gevoeld. kletsen veranderde langzaam in flirten, maar er gebeurde nooit echt wat. tot die ene avond. we waren allebei op een feestje in het café waar zijn bandje op zou treden. hij had gevraagd of ik kwam kijken- alsof ik daar nog over na zou moeten denken. ik weet dat ik, toen ik naar hem stond te kijken, mezelf steeds voor aan het houden was om hem uit mijn gedachten te zetten. na zijn optreden ben ik naar hem toe gelopen. hij zat met zijn pleegbroer in de hal van de zaal. ik weet nog dat hij, toen ik eraan kwam, niet opkeek van zijn telefoon en nauwelijks aandacht aan me gaf. zijn stiefbroer vroeg wie ik was en toen T. zei dat ik leonie was, kreeg ik als reactie 'aaaah, ben jíj leonie?' en T. knikte- keek nog steeds niet op van zijn telefoon. ik snapte er niets van- hoezo naïef. stiefbroer stelde zichzelf voor en ging toen helpen met opruimen van de instrumenten. ik heb even met T. staan kletsen en next thing i know hielden we elkaars handen vast. uiteindelijk vroeg T. of ik even mee naar buiten ging. ik weet nog hoe we daar buiten stonden- denk ik nog steeds aan als ik langs dat café kom. hij pakte heel lief mijn handen vast en keek me heel indringend aan, die blik vergeet ik niet gauw meer. en toen vroeg hij of ik een keertje wilde gaan daten. zo lief. toen we weer naar binnen gingen gaf hij me een kusje. ik stond te trillen op mijn benen- niet gezond.

een reeks dates volgde. veel meer dan film kijken en pizza eten was het niet. wat me opviel was dat ik me zo snel thuis voelde in zijn gezin. iedereen was zo aardig en geïnteresseerd in mij. dat was erg prettig, super lieve mensen allemaal. ik weet wel dat ik toen al een beetje problemen had met het feit dat ik wist dat, als we wat zouden krijgen, ik wat te verliezen had. en ook niet zomaar wat. een van mijn beste vrienden. dat heb ik ook tegen hem gezegd. ik lag tegen hem aan, luisterde naar zijn hartslag- dat deed ik het liefste- en dat ik hem vertelde dat ik bang was hem te verliezen. hij keek me aan en zei 'wie zegt dat je me kwijt raakt?' ik kreeg tranen in mijn ogen, dat was zo lief. dat is een van zijn nadelen. hij is ontzettend romantisch. dat gaat niet samen als je over iemand heen moet komen. maargoed, het was mijn verjaardag en hij had weer een optreden. ik ging natuurlijk weer kijken. het was een bizar optreden, de vader van een van T's bandleden was die nacht vermoord. zonder reden. T. kwam na het optreden na me toe en vertelde dat hij eigenlijk zijn beste vriend, R. naar mij toe had willen sturen om mij backstage te sneaken. daar zou T. dan staan met een hele grote strik om zich heen en heel, veel, pizza -pizza was allebei ons lievelingseten. ik denk niet dat iemand ooit zoiets liefs voor mij heeft willen doen. vanwege het hele voorval van het bandlid is dat natuurlijk niet door gegaan, dat snapte ik wel.

drie dagen later was T. officieel mijn vriendje. achteraf besef ik me dat vanaf het moment dat we wat kregen het slechter en slechter tussen ons ging. er waren dingen waar ik me aan ergerde en T. begon afspraken af te zeggen omdat hij aan school moest werken, achteraf vertelde hij dood leuk dat hij de hele middag met zijn pleegbroertjes auto's van zand had gemaakt in de wei tegenover hun huis. drie weken verder was de avond van het eindexamengala. de dag erna was nog meer feest, laatste schooldag. mijn moeder had mijn galajurk gemaakt, ik was en ben er nog steeds zo ontzettend trots op. ik had 's middags nog met T. staan praten, ik weet dat hij vertelde dat hij nog niet zeker wist of hij wel naar het gala ging en dat hij me geen kusje zou geven- hij was verkouden. je snapt 'm al. ik zag het echter niet in. ik weet dat ik super boos werd op J. toen ze reageerde met 'nou, leuk vriendje heb je.' T. was perfect, vond ik. 's avonds was het gala. T. was zat. hij kwam nog naar me toe, probeerde me te zoenen en wat met me te dansen maar ik had het een beetje gehad met hem. ik heb hem de rest van de avond niet meer gezien.

de volgende dag begon geweldig. wij waren de examenkandidaten. we mochten de hele school op stelten zetten en onbeschoft feesten. heerlijk! op school kwam ik T. tegen maar hij wuifde me weg. door de dag begon ik meer en meer te merken hoe hij me probeerde te ontlopen. er klopte iets niet. 's middags bij McDonalds stond ik bij de meisjeswc te wachten toen twee bitches van school uit de wc's kwamen gelopen. normaal negeerden ze me altijd maar nu waren ze overdreven aardig. hoe het met mij ging, en mijn vriendje, of hij nog een beetje lief voor me was. ik raakte geïrriteerd en zei maar gewoon ja, maar die blikken van hun bleven me niet in de koude kleren zitten. niet veel later stond ik in het café naar T. zijn optreden te kijken, toen W., een vriend van T. die ik nooit heb vertrouwd naar me toe kwam. 'dat is je vriendje he?' ik bevestigde. 'je zult wel trots op 'm zijn of niet?' ik keek W. aan die me halflachend aankeek. ik bevestigde maar weer, wist niet wat ik anders moest zeggen. 'nou zo zie je er niet uit.' en weg was 'ie. na het optreden ben ik maar weer naar T. gelopen maar hij wuifde me weer weg. ik was er helemaal klaar mee en ben huilend een wc ingedoken. ik had de deur goed en wel op slot toen mijn vriendin, L. me kwam halen. T. zocht me. en ik wist meteen waarom. hij vroeg of ik een stukje mee wilde lopen. ik weet nog precies waar we stonden. ik stond tegenover hem, hij keek me aan begon te vertellen. 'ik vind het super kut om dit te vertellen. maar ik heb gisteren met iemand anders gezoend.' ik weet niet wat er gebeurde maar ik ging op automatische piloot. ik draaide mijn hoofd naar de grond terwijl T. maar stond te vertellen. ik vroeg alleen maar met wie hij had gezoend. een slet, obviously. T. bleef maar praten, zijn gedrag goed praten, hoe zat hij was en hoe zij hem zoende en hij er niets aan kon doen. dat hij vond dat het al langer niet goed ging tussen ons, dat het gewoon niet klikte, en dat hij toch iets verder was. ik keek hem niet begrijpend aan. hij was aan meer toe, als ik snapte wat hij bedoelde. ik heb zijn hele verhaal aangehoord en toen gezegd dat ik terug wilde. hij vroeg nog of hij een knuffel kreeg- liever niet dus. T. moest nog gaan pinnen dus hij liet me alleen. ik liep terug naar het plein, automatisch. ik liep maar ergens naar toe waar ik mensen tegen kwam, omdat ik zo stond te trillen begon ik maar te vertellen hoe koud ik het had. vervolgens heb ik J. uit het café gesleept en zijn we een stukje gaan lopen. ik weet nog dat we weg liepen, en niemand zei iets. we waren halverwege de straat toen ik ineens helemaal instortte. ik sloeg mijn hand voor mijn hoofd en mijn buik en zei blijkbaar 'hij heeft het gewoon gedaan.' ik voelde me echt alsof ik helemaal kapot was. iemand me letterlijk kapot had gemaakt. ik was helemaal in paniek. J. heeft me achteraf verteld dat ik alleen maar kon huilen en steeds maar bleef zeggen 'hij heeft het gewoon gedaan, hij heeft het gewoon gedaan.' ik heb me ook nooit zo ellendig gevoeld. alles werd me duidelijk. de blik van K., de opmerkingen van W. T. had met iemand anders gezoend op het gala. en iedereen wist het.

ik ben er behoorlijk kapot van geweest, ik kan het niet anders zeggen. maar op een bepaald punt realiseerde ik me dat verdrietig zijn om zo'n lul als hij verspilde energie is. nu we zo veel verder zijn, kan ik niet zeggen dat ik er nog erg rouwig om ben. waar ik eerst het gevoel had dat T. en ik het nooit echt geprobeerd hebben, heb ik nu het gevoel dat dat maar goed is geweest ook. het ergste van het alles vind ik dat ik mijn beste vriend ben kwijt geraakt. ondanks dat hij zei dat dat niet zou gebeuren. maarja, mensen liegen nou eenmaal. en dan zijn er nog de mensen die er met open ogen intrappen.