de dag dat mijn leven voorgoed veranderde

dagboekbrief 7 augustus 2003
de avond die mijn leven volledig veranderde...
Het kwam niet echt onverwacht maar wie kan zoiets voorspellen? Het is zoals een bom, die je dreigend hoort tikken en dan plots, stopt hij & boem! Het heeft nooit goed geboterd tussen zij en ik. Ze begrijpt mij niet. Ze begrijpt mij niet dat ik niet zo stompzinnig kan zijn, en dat ik mij niet zal aanpassen, mij vormen naar haar ideaalbeeld. Ik wist, dat ze wreed kon zijn. Dat heb ik de laatste weken ondervonden. Ik wist dat ze mij kon kwetsen, tot in het diepste van mijn hart, maar die avond is er iets gekraakt. Gebroken. Dood gegaan… In haar is de bom ontploft die ik vreesde. Eerst bleef het bij woorden en verwijten die nogal hard aankwamen en zeker voor een vol restaurant… Toen ik het niet meer aankon ben ik naar de toiletten gelopen en ze is me dan gevolgd en toen ging haar scheldtirade gewoon door. –en de reden ken je nog niet hé. 46° in de schaduw is mij net ietsje te veel om buiten te lopen dus ik was van de hele dag mijn kamer niet uitgekomen omdat ik last had van de warmte, en dat maakte haar natuurlijk pisst chagrijnig. Dan ’s avonds, als de zon onder was, is het al een heel stuk koeler. Nuja, 28° is doenbaar hé… dus toen wou ik eens een wandelingetje maken, zoals elke avond, langs den dijk maar toen ik dat zei begon ze gewoon te roepen van: “Ge peist toch ni da’k nu met u ga buiten komen? Ge kunt van heel den dag ni buitenkomen maar nu wel” Blablabla. Zo direct uitvliegen hé- Maar goed. In de toiletten bleef ze maar doorschelden en ik had ondertussen L. gebeld en die heeft alles kunnen meevolgen. Dusja… En toen, omdat ik niet uit de toiletten wou komen, sloeg ze mij maar ze bleef maar slaan hé… En ik zat gekneld tussen de wasbakken en de buur en ze hield mijn handen vast en ik kon geen kant uit. Da mens heeft mij godverdomme een bloedneus geslaan!!!! Toen heb ik haar gebeten…. Toen is ze eindelijk gestopt maarja, natuurlijk hadden mensen dat gezien en was er herrie ontstaan in het hotel. Ik heb toen van het hotel personeel een aparte kamer gekregen en ik heb voor de rest van mijn 3 dagen geleefd met €2 voor mijn eten en mijn drinken… Moesten die Nederlanders er niet geweest zijn, was ik al lang ondervoed en gedeshydrateerd. Pfff, na het incident, wask kapot. Tranen van verdriet gemengd met bloed. Bloed van mij, mij geschonken door de persoon die me dat heeft aangedaan. Blauw, rood, paars en wit… Doodgegaan, gebroken, triest, woedend, twijfelend, onbegrijpend en verbaasd bleef ik achter met een wrange smaak. Die van haat, bloed en tranen…Ik heb koppijn gehad de day after. Man toch. Nu noem ik haar ook niet meer ma, maar gewoon Hilde. En thuis ja, mijn vader is nog een beetje de enigen die er mee inzit. Maarja, hij ligt onder de sloef…. En dan mijn oma is boos op mij voor wat ik mijn moeder aandoe. Ze zou beter boos zijn voorwat mijn moeder mij aandoet. En van het feit van die bloedneus zei ze: “Twas een ongelukje!” Oja, tuurlijk, sluit u maar af van de problemen, wees maar onverschillig. Waarom niet? Nuja, ik heb het geluk dat een dokter alles heeft kunnen vaststellen daar in het hotel en het hotelpersoneel alles gezien heeft enzo, dus als ze nog een keer te ver gaat, dan moet ik echt iets doen. Dat wil ik nu al, maarja, ik heb het voor mijn vakantie geprobeerd en toen het is mislukt en ik vertrouw godverdomme niemand meer. Mijn moeder zegt dan: “Wie denk je dat ze gaan geloven? Een volwassen iemand of een klein snotjonk gelijk gij?” en ze heeft gelijk hé. Ze heeft gelijk.