De dag is niet mooi

14 keer ben ik al alleen wakker geworden, 14 keer dat lege, bange, eenzame gevoel.
Elke morgen weer, ik wordt er zo moedeloos van he, hoe kan ik daar vanaf komen?
Elke morgen wenst jan de hoop aan het eind van elk nieuwsblokje ons alvast een mooie dag.....

De dag is niet mooi, de dag is lang en eenzaam...

Ik ben niet blij dat het vrijdag is, normaal is dat de leukste dag van de week, maar waar heb ik nu weekend voor?
ik verdien leukere tijden ondertussen, als ik iets misdaan heb dan ben ik echt meer dan genoeg gestraft ondertussen.

Ik kan het wakker worden niet meer aan, ik kan echt zo niet wakker blijven worden. Dat gevoel is niet uit te leggen, het is zoooooo verschrikkelijk....

Ik kan mezelf er niet toe zetten me in ieder geval beter te voelen, maar ik wil ook niet toegeven aan dit klotegevoel.
Van alles wat er gebeurd wil ik niks, en ik kan het niet stoppen of tegenhouden of afremmen, helemaal niets.

ik redt dit niet, ik kan dit niet, ik moet echt geholpen worden, ik ben nu op dit moment echt R A D E L O O S .
WAT MOET IK DOEN??? ik kan er niets aan doen, ik draai echt door, ik ga echt gek worden.
ik ga echt stapelgek worden. ik wil dit allemaal niet.
ik wil iedereen vastgrijpen, iedereen om hulp smeken, ik wil gewoon me weer goed voelen...
ik doe er echt alles voor, ECHT ALLES om hiervanaf te zijn. noem maar wat en ik doe het, ik wil blind worden, doof worden, mn vingers afhakken, me een week 5 keer zo erg voelen, ik ga zelgs naar Jomanda, ALS IK ER MAAR VANAF KOM!!!

Zo voel ik me nu al de hele tijd, ik kan dat niet meer aan, het idee dat ik ga scheiden went, het idee dat ik een ander zal krijgen went, alles went, maar het klotegevoel dat ik nu al 2 weken probeer te beschrijven went ECHT NIET
Wat een ellende, ik wil eruit, 2 weken is meer dan genoeg, ik hou t echt niet meer vol, ik wil niet meer, ik kan niet eens meer. Het is echt een onmogelijke opgave.

Mijn hele leven is weg, en alsof ik de enige ben, de wereld draait door, behalve mijne, die staat echt helemaal stil, en dat is echt verschrikkelijk, er is geen beweging in te krijgen, en al zou ie een millimeter verschuiven, als je wakker word is ie weer terug waar ie eerder stond.....

Weet je ik had gewoon een reden om wakker te worden, ik had een reden om me goed te voelen, ik had iemand om heel gek op te zijn, Zij was voor mij de reden om door te gaan met mn leven, nu heb ik dat niet meer, en dat zij die reden niet meer is dat is dan maar zo, maar geef me een nieuwe reden, geef me een gevoel om voor te leven, geef het me gewoon.

Ik wil niet dit gevoel hebben, leeg, alleen en onbelangrijk. ik wil gewoon mezelf wezen, mijn eigen vrolijke gelukkige ik terug.
Niet me zorgen maken hoe de dag loopt, gewoon aan de dag beginnen en zien waar ie eindigt.
Gewoon 's morgens mn wekker uit, even wakker worden, dan eruit, even in de badkamer klooien en aan de dag beginnen.....

Nu wordt ik wakker van mn telefoon, in een kamer die niet van mij voelt, zit vanaf t allereerste moment niet lekker in me vel, zet de tv maar aan om iets om me heen te hebben, hoor 2 keer hetzlefde nieuws, ga uiteindlijk uit een bed die niet van mij is, naar een badkamer die niet van mij is, gooi mn spullen in de was die mn moeder gaat doen, en ga dan naar mn werk om daar er als een zombie erbij te gaan lopen. Daarna ga ik naar huis en worstel me door de avond, en uiteindelijk ga ik naar bed om de volgend edag hetlzefde te leven.

Dat breekt me op, ik hou niet van plannen... het enige wat ik deed was gewoon me veilig en zeker voelen, alsof de hele wereld op die ene plek, bij die ene vrouw was.

Ik weet wat je zeggen wilt, er is nog zoveel moois in t leven, je bent pas 30, jou tijd komt nog wel, maar ik zou zo graag willen dat ik al dat moois, die tijd en alles nog gewoon zou hebben,
ik wil best van een andere vrouw houden, geen probleem dat doe ik moeiteloos, ik wil best in een ander huis wonen, lukt me ook makkelijk. maar ik heb t allebei nog niet....

Als ik niet had geweten hoe al die dingen waren dan zou misschien dit "gemis" niet mijn hoofd bezetten, dan kon ik gewoon een leven leiden, me lekker voelen, dan wist ik niet beter. ik heb echt de leukste tijd van mn leven daar gehad, ik heb echte liefde gekend, en nu ben ik gewoon eenzaam in mn eentje op n heel klein kamertje bij mn moeder, waar ik voorlopig nog wel zit. ik weet wel dat ik daar zelf voor gekozen heb. maar zeg es eerlijk, dat zou iedereen doen als je je zo voelde, ik bedoel ik heb dat huis MET haar gekocht om met HAAR in te gaan wonen, ik ben in baarn gaan wonen omdat zij daar wilde blijven, dus wat he bik daar nog te zoeken behalve herinneringen aan een hele mooie tijd.

kijk, ik weet dat ik die dingen weer terug kan krijgen, niet met haar, (dat wil ik niet eens meer met haar,) maar met iemand anders, maar ik weet niet hoe ik t moet aanpakken, ik weet niet waar ik moet beginnen maar ik ben er wel aan toe, ik ben er al jaren aan toe.