De eerste dag
Ik merk nu dat ik eigenlijk best nerveus ben.
Er is in de afgelopen week ook zo ontzettend veel gebeurd dat ik gewoon van voren amper meer weet of ik van achter nog wel leef.
Aan het begin van de week als eerste te horen krijgen dat een goede vriend binnen een paar dagen zal gaan overlijden. Vervolgens ben ik degene die het ook aan mijn zus vertelt, zij blijkt nog niet eens te weten dat hij zo ziek was als hij daadwerkelijk was. Aan het eind van de week is hij dan ook werkelijk overleden. Dit krijg je dan tussen neus en lippen door te horen als je op het punt staat om naar je werk te gaan.
Tussendoor ook nog een confronterende zangles en een emotioneel onderzoek op dezelfde dag waarna ik eigenlijk niet meer goed die dag kan afronden. Zoals altijd slaap ik hierdoor eigenlijk niet meer goed de nachten daarna, waardoor ik het emotioneel echt niet kan verwerken.
Uiteindelijk komt het er toe dat ik het weekend me niet meer kon inhouden, en toch met de messen aan de slag ben gegaan, wat je altijd zal blijven zien. Niet dat dit ondertussen zo veel meer uitmaakt, je zal het hoe dan ook blijven zien en één of twee meer of minder maakt ondertussen ook niet meer uit.
Ook de vraag die ik aan mijn behandelaar had gemaild was iets waar ik serieus mee zat. En vervolgens krijg ik een antwoord terug waar ik net niets mee kan. Hoe vreselijk is dat in eerste instantie, maar dat kan bij mij vaak al net de druppel zijn, en dat weet hij dat is het ergste. Soms haat ik hem echt, maar ik zal het toch met hem moeten doen. Maar eerlijk gezegd vertrouw ik hem, na bijna een jaar nog steeds niet. Hoe ik dit ook probeer, ik kan het niet en ik kan het ook niet goed bespreken omdat ik telkens in mijn woorden blijf hangen op dit gebied.
Maar goed, terug naar vandaag. Vandaag begint dan eindelijk de tussentijdse therapie. Gisteravond was ik nog niet eens zo zenuwachtig en dacht ik dat het nog wel zou gaan. Vanochtend ben ik er zo gigantisch mee bezig, ik ben echt super zenuwachtig. Ik sluit zelfs niet eens uit dat ik vandaag weer ter voorbereiding zal gaan grijpen naar de messen. Terwijl ik hierin nog aan het herstellen ben van het weekend en ik het uberhaupt niet wil.
Lautjetien, vrouw, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende