de elfde

soms denk je wat doe ik hier
elke dag weer mijn gevoelens op papier

vecht voor iedereen,
maar je vergeet er een.

en dat is jezelf,
en de gedachte die je knelt.

elke dag is hetzelfde
zo meteen is het de elfde

en dan?
daar zit je dan

jarenlang vreselijke dingen,
eigenlijk zou ik het moeten zingen.

maar dan ben je bang wat mensen van je vinden,
de opmerkingen van mensen die je langzaam verslinden.

het heeft mij sterker gemaakt,
voor mijn gevoel heb ik flink gewraakt.

ondanks wat er is gebeurd,
ben ik niet getreurd.

ik ben blij dat het zo is verlopen,
anders had ik mezelf in verdriet verzopen.

zulke mensen kunnen naar de hel,
vele malen later zie ik ze wel.

succes daar beneden,
hoop dat er 1000x over je hart heen gereden!