De ijskoningin gaat het ijs breken
Weet je, het klinkt gek voor iedereen die me als emotioneel en lief mens kent,
maar ik ben normaal best wel afstandelijk met potentiële partners, laat staan gewoon casual flings.
Bij (potentiële) vriendschappen eigenlijk ook.
Ik ben ongeremd warm met mensen die ik net ken en waarmee ik geen band wil kweken. Want dat is vrijblijvend, er kan geen afwijzing plaatsvinden want ik heb letterlijk 0 verwachtingen en zet geen stappen.
Zie mijn reeks over bindingsangst, hoort erbij.
De laatste anderhalve maand focust bijna al mijn energie zich op wat er met mij innerlijk gebeurt door wat Nievla doet, en wat hij denkt, en wat hij doet.
Zondagavond ging ik spontaan mee naar Antwerpen. Ik ontmoette een paar van zijn vrienden omdat ze met zijn 3en terug reisden van de Alpen. (Daar organiseren ze een hardloopevent.)
En ik weet niet of het op wat uit zal lopen,
maar ik probeer actief bij hem te werken aan mijn bindingstangst.
Dat wil zeggen:
Niet meteen af gaan kappen als er iets niet perfect gaat.
Want dat is een soort van kick die je dan krijgt.
Of open zijn over onzekerheden en dan meteen weg te wuiven dat ik bevestiging nodig heb.
Terwijl het bij mensen met verlatingsangst een kick geeft om steeds bevestiging te krijgen.
Hmm. Ja.
Ben benieuwd hoe dit verloopt.
Oh ja, als het niet goed loopt zal ik ook met de gevoelens moeten dealen van "see, het is goed wat je eerder deed."
Dus hoe dan ook veel lessen nu!
Maar daardoor weinig tijd om op anderen te letten/berichtjes te sturen enzo. Heel gek want normaal ben ik altijd zo van. Je moet nooit je vrienden opzij zetten voor een nieuwe partner.
Voor alles is een eerste keer! Ik zal er op den duur een balans in vinden ook.
knowthyself, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende