De man die mijn leven redde.
Wat kan ik nou over mijn vader vertellen? Ik heb eigelijk geen idee. Behalve dat hij me te vaak in de steek heeft gelaten, net als mijn zus. Hij heeft een keer mij niet in de steek gelaten. Een keer maar. Maar je zou kunnen zeggen dat hij daar wel meer punten voor krijgt omdat hij mijn leven redde.
Het was toen ik zelfmoord probeerde te plegen. Ik had alle pillen naar binnen gewerkt en ging op mijn bed liggen. Mijn zus en moeder kwamen mijn kamer op om iets terug te halen,maar ze merkte het niet. Kom op zeg! als iemand dood ligt te gaan merk je dat toch wel? en anders is het toch opvallend als iemand die normaal helemaal niet kan slapen rond etenstijd haar ogen niet kan ophouden en niet meer normaal kan praten! Maar ze verlieten mijn kamer. Ik weet niet hoelang ik heb gelegen, maar ik merkte dat ik uit mijn slaap werd gehouden door een irritant geluid. Het was mijn mobiel. Ik probeerde hem uit te drukken, maar zoals gewoonlijk deed hij niet wat ik wou. Mijn vaders stem klonk ver achter in mijn hoofd. Het eerste wat hij zei is:''wat heb je geslikt?''
Hij redde dus mijn leven. De man die ik bijna nooit zag, meer een idee dat hij vroeger bij ons woonde. Een idee dat volgens mijn stiefmoeder alleen maar moest werken om voor geld te zorgen zodat hij ons te eten kan geven.
ik weet echt serieus niets van mijn vader. Hij werkt teveel. Hij traint voetballers. Hij besteed bijna alle aandacht die hij heeft aan mijn halfbroertje en halfzusje. Hij belt een keer in de maand.
Ik weet ook dat ik me ongemakkelijk bij hem voel. Heel erg. Als hij me een knuffel geeft dan ren ik het liefste weg. Als hij tegen me praat weet ik niet wat ik zeggen moet. Hij laat me ongemakkelijk voelen. En ik weet dat ik, in tegenstelling tot mensen, op mijn gevoel kan vertrouwen!
god god, wat moet ik ermee doen?
Het was toen ik zelfmoord probeerde te plegen. Ik had alle pillen naar binnen gewerkt en ging op mijn bed liggen. Mijn zus en moeder kwamen mijn kamer op om iets terug te halen,maar ze merkte het niet. Kom op zeg! als iemand dood ligt te gaan merk je dat toch wel? en anders is het toch opvallend als iemand die normaal helemaal niet kan slapen rond etenstijd haar ogen niet kan ophouden en niet meer normaal kan praten! Maar ze verlieten mijn kamer. Ik weet niet hoelang ik heb gelegen, maar ik merkte dat ik uit mijn slaap werd gehouden door een irritant geluid. Het was mijn mobiel. Ik probeerde hem uit te drukken, maar zoals gewoonlijk deed hij niet wat ik wou. Mijn vaders stem klonk ver achter in mijn hoofd. Het eerste wat hij zei is:''wat heb je geslikt?''
Hij redde dus mijn leven. De man die ik bijna nooit zag, meer een idee dat hij vroeger bij ons woonde. Een idee dat volgens mijn stiefmoeder alleen maar moest werken om voor geld te zorgen zodat hij ons te eten kan geven.
ik weet echt serieus niets van mijn vader. Hij werkt teveel. Hij traint voetballers. Hij besteed bijna alle aandacht die hij heeft aan mijn halfbroertje en halfzusje. Hij belt een keer in de maand.
Ik weet ook dat ik me ongemakkelijk bij hem voel. Heel erg. Als hij me een knuffel geeft dan ren ik het liefste weg. Als hij tegen me praat weet ik niet wat ik zeggen moet. Hij laat me ongemakkelijk voelen. En ik weet dat ik, in tegenstelling tot mensen, op mijn gevoel kan vertrouwen!
god god, wat moet ik ermee doen?
26 okt 2008 - bewerkt op 26 okt 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 31 dec 2008 ..
- O 28 dec 2008 slaaploos. ( 4 )
- O 21 dec 2008 jarig! ( 7 )
- O 20 dec 2008 aftellen.
- O 29 nov 2008 fucked-up
- O 27 nov 2008 i don't wanna work today
- O 20 nov 2008 love
- O 17 nov 2008 school.
- O 16 nov 2008 Love it!
- O 16 nov 2008 goedemorgen! ( 3 )
- O 15 nov 2008 Tja ( 1 )
- O 14 nov 2008 jeugdzorg ( 2 )
- O 11 nov 2008 Flikker op! ( 1 )
- O 10 nov 2008 Hellup!!!!!! ( 5 )
- O 08 nov 2008 :)