De MediaMarkt.

Normaal gesproken verloopt mijn leven redelijk normaal en heb ik als "buitenlander" weinig last van mafklappers die nog nooit een mens met een tintje hebben gezien. Daar kwam zaterdag op schitterende wijze verandering in toen ik een bestelling op ging halen bij de Mediamarkt. Het zou kunnen dat ik absurd veeleisend ben, maar ik ben van mening dat je, als je niets aardigs te zeggen hebt, ook gewoon je bek kunt houden. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.

But I digress. Ik stond bij de kassa te wachten tot mevrouw de verkoopster met mijn bestelling op kwam dagen. Heel langzaam liep ze met het pakketje naar de kassa, ondertussen bekeek ze de bestelbon met zo'n moeilijke gezichtsuitdrukking dat ik even bang was dat ik een wiskundige som op te lossen had alvorens ik mijn bestelling mee kon nemen. Even tussendoor: Ik heb op de HAVO een 2 op mijn rekentoets gehaald. Kort verliep de interactie normaal. Ze scande de bon, nog altijd met de blik der constipatie op haar gezicht, ik betaalde en wenste haar een fijne dag. "Wat heb jij een ontzettend rare naam", was haar reactie.

Ik ben nog nooit. In mijn hele leven. Zo uit het veld geslagen geweest. Ja mijn naam is een beetje onbekend in de meeste landen, maar in Arabische en Scandinavische landen is het een hele normale naam. Ik had mijn bestelling ook gewoon onder mijn roepnaam kunnen plaatsen maar neehee ik moest het mezelf moeilijk maken. "Ja, het is een arabische naam" mompelde ik ietwat schaapachtig.

Op dat punt kreeg de verkoopster een overduidelijke en overduidelijk misplaatste aha! erlebnis. "Dan moeten onze namen ook wel erg raar zijn voor jou!", riep ze triomfantelijk. Ja man, god weet dat er geen arabieren met namen als Sara, Tamara en Christina rondlopen. We heten allemaal Mohammed of een derivaat ervan. Duh. "Nee hoor, die namen hebben we ook. Nogmaals een fijne dag gewenst".

Drie minuten later zat ik bij de bushalte na te denken. Als ik Geert Wilders was geweest zou mijn instant reactie waarschijnlijk "doe eens normaal man" zijn geweest. Hoe hard moet je je baby eigenlijk dropkicken om een 50-plusser te creëren die mensen dit soort vragen stelt. Hoe is het mogelijk om een IQ van 3 te hebben en alsnog los rond te mogen lopen. Waarom vind ik dat ik geen sociale vaardigheden heb als dit soort mensen bestaan. Wat voor cijfer zou deze vrouw onze interactie geven? Aan welke eisen moet een naam voldoen om als normaal/raar ingedeeld te kunnen worden?
Mocht ik ooit van mijn roepnaam mijn legale naam maken, dan is deze dame de eerste die ik op de hoogte ervan stel. "Kijk mevrouw, nu heb ik ook een naam die 7 op de 10 personen hebben. Mooi he".

Maar tot die dag aanbreekt zal ik met bovenstaande waarschijnlijk tot in de eeuwigheid onbeantwoorde vragen moeten leven.