De onbekende weg van het verleden

Over de toekomst wordt weleens gezegd: "Je loopt er met je rug naar toe en ziet alleen het verleden".
Volgens mij klopt dit wel wat dat betreft.

Aan de andere kant, om een beetje te kunnen voorspellen wat de toekomst zal kunnen brengen moet je soms eerst proberen te snappen wat er in het verleden allemaal is gebeurd.

Ik zal uitleggen hoe ik hier nu bij kom.
Ik heb nou niet de ideale jeugd gehad die iedereen zich zou wensen. Dit heeft tot gevolg gehad dat ik mezelf niet meer snap en dat ik nu wekelijks de nodige uren in therapie zit. Wederom, ook niet ideaal, maar dit is nu eenmaal de huidige situatie.
Om toch met enige hoop naar de toekomst te kunnen kijken probeer ik bepaalde dingen uit mijn jeugd te snappen.
Dit wil ik doen door langs plaatsen te gaan waar ik nog steeds (slechte) herinneringen aan heb. Mijn doel daar is om met mensen te praten en voor mezelf te kijken of hier nog punten liggen die ik moet gaan verwerken.

Gelukkig heb ik nu een therapeut die mij hier goed bij kan begeleiden want ik ben als de dood voor wat hieruit gaat komen. Ik heb zelf namelijk geen idee. Het kan echt alle kanten op. Ik weet dat ik in die tijd niet de makkelijkste van de wereld was en dat ik, zeker op de plaatsen waar ik nu naar toe wil gaan, de nodige problemen heb veroorzaakt.

Ik weet niet of ik dit wel kan. Ben ik sterk genoeg om deze schokken te verwerken? Ik heb zelf gekozen deze weg in te slaan, om dit gevecht met mezelf aan te gaan, maar kan ik ook nog van deze weg afslaan als ik dat wil?

Nee, wat dat betreft: Je loopt met je rug naar de toekomst en met je rug naar het verleden zonder het heden te zien. Dit is echt hopeloos.