De reis terug.

Nou. We zijn eindelijk weer thuis, het was me het reisje wel. Doen we nooit weer. Ik heb dan wel in het nieuws gelezen dat Schiphol onder de mensenmenigte lijdt, maar wat ze er niet bij vertellen is dat het security geen halve reet boeit of je je vlucht haalt of niet.

We hadden dus op 17.07 terug moeten vliegen, maar die vlucht is letterlijk de dag nadat we in Nederland waren aangekomen geannuleerd. Lekker begin van mijn verblijf. Ze hadden ons naar 20.07 omgeboekt. Vervelend, want dan moeten we bij thuiskomst een taxi nemen in plaats van dat A. ons op kan halen. Maar het was niet anders.

Fast forward naar 20.07. We vertrekken netjes op tijd, en zijn stipt 4 uur voor vertrek op Schiphol. Het is 6 uur `s ochtends, en blijkbaar gaat heel de wereld op reis. Bij de roltrappen richting de douane worden mensen gevraagd of hun vlucht binnen 4 uur is, anders mogen ze niet erdoor. En dan boven de menigte. We moesten helemaal naar het allerachterste deel van Schiphol om aan te kunnen sluiten, de bagagehallen voor intercontinentale vluchten. Poeh. Maar wat ik nog niet wist, was dat er buiten een tent stond. De rij ging door de ellenlange tent. En dan weer in de andere richting terug. En dan naar buiten. En dan weer naar binnen. De trap omhoog. En boven stond zo`n elastieken doolhof ding waarvan ik eigenlijk niet weet hoe het heet. Propvol met mensen.

3,5 uur later stonden baby en ik nog steeds in de rij. Ik kreeg een berichtje dat boarding was begonnen, en meldde me vervolgens bij een security-onmens dat boarding was begonnen. Niet haar probleem, was het antwoord. We gingen weer in de rij staan. Tweede berichtje, gate gaat sluiten. Ik sprak een tweede security-onmens aan. Niet zijn probleem, was het antwoord. De mensen die met me in de rij stonden en blijkbaar iets meer tijd hadden, voelden met me mee en lieten ons erlangs. En zo kon ik een flink deel van de rij skippen, tot de security-onmensen het in de smiezen kregen. Niemand mag voordringen, ook niet als je met toestemming voordringt. Ik werd weer gesommeerd om in de rij te gaan staan. Dude, we gaan onze vlucht missen. "Niet mijn probleem", aldus security-onmens nummer eindeloos.

En zo kwam het dat we onze vlucht misten. Een half probleem als ik alleen was geweest, dan had ik een leuk hotel uitgezocht en dan had ik het de volgende dag weer geprobeerd. Maar met een kleine baby? Horror. Ik belde huilend mijn moeder, die inmiddels bijna weer in Groningen was en dacht dat we al in de lucht zouden zijn. 5 minuten uitgehuild, en naar de KLM servicedesk gestampvoet. "Ja, dat is vervelend. De volgende vlucht vertrekt morgen om 10 uur", aldus de medewerker. Oh, ja nee cool joh. Zal ik elke ochtend op Schiphol in de rij komen staan en vluchten missen tot het me ooit lukt te ontsnappen?? "Nee, ik wil vandaag nog naar huis. Kun je ons via Wenen omboeken?".

De aardige servicedeskmeneer telefoneerde en telefoneerde tot hij een zitplaatsje voor ons had. En zo geschiede: Om 11:20 zou de vlucht naar Wenen vertrekken. We waren de douane natuurlijk al gepasseerd, dus veel kon er niet meer misgaan. En 20 minuten later zaten we dus in het vliegtuig. "Oh my god, I`m sitting beside a baby!", jubelde de Amerikaanse mevrouw die de stoel naast ons had. "I think you might be the only one on the planet that`s excited about babies on planes", grapte ik terug.

Nou, en toen werd omgeroepen dat we een uur vertraging hadden wegens blabla iets met het Duitse luchtruim.

Dus ik raakte aan de praat met mevrouw. Ze kwam uit Chicago en was met een groep mensen op bedevaart in Oostenrijk, Tsjechië en Duitsland. Ze werkte als verpleegster, had 5 kinderen en 3 kleinkinderen, etc etc. We hadden een super leuke tijd, tot een meisje uit haar groep zich ook in het gesprek mengde. Jongens, ik heb nog nooit zo`n bizar gesprek beleefd.

"Omg een baby!", jubelde ze. "Ik wil ook een baby. Maar dan moet ik eerst getrouwd zijn!". Okay, dat kan. Dat mag. Vervolgens belde ze haar vriendin. "Ja er is een baby in het vliegtuig, ik wil zoooooo graag een baby! Maar ik moet eerst trouwen. En mijn man moet maagd zijn!".

Ik probeerde niet in lachen uit te barsten. De vrouw naast me rolde met haar ogen. Vervolgens hing het meisje op, en vroeg waarom het eigenlijk zo hectisch op de luchthaven was. Ik legde haar uit dat Schiphol tijdens de pandemie veel mensen had ontslagen, en nu dus te weinig mensen had. Ze keek me met gigantische ogen aan. "De pandemie was ook in Europa???". De vrouw naast me zuchtte en zei: Natuurlijk. Anders is het toch geen pandemie?

"Maar waarom hebben ze mensen ontslagen dan?"
"Omdat er te weinig reizigers waren, had de pandemie bij jou op het werk geen gevolgen dan?"
"Ik werk niet."
"Oke. Maar je hebt toch vast het nieuws gezien of gelezen?"
"Ik heb geen TV."

De vrouw zuchtte weer en begon haar boek te lezen.

"Wat is het verschil tussen Duitsland en Oostenrijk eigenlijk?", vroeg het meisje mij. "Vrij weinig", grapte ik, "maar als je het ze zegt dan zijn ze beledigd". "Ja maar als ik tegen een North-Dakotan zeg dat ze hetzelfde zijn als South-Dakota dan zijn ze echt niet beledigd!".

De vrouw naast me zuchtte weer en legde haar boek weg. "Ja, omdat ze hetzelfde land zijn. Oostenrijk en Duitsland zijn twee verschillende landen. Dat is toch totaal wat anders."

"Dat hoeft toch niets te betekenen", antwoordde het meisje. "Oostenrijk en Hongarije waren toch ook een land!".

Ik was ZO uit het veld geslagen dat ik haar alleen maar kon aankijken. De vrouw naast me rolde met haar ogen en ging weer lezen. Dude. Wat in de fuck heeft Oostenrijk-Hongarije met Duitsland te maken. Waar is dit een antwoord op. Wat BETEKENT het. En ik heb spijt als de haren op mijn hoofd dat ik niet gevraagd heb wat het ene in godsnaam met het andere te maken heeft. We zijn al twee dagen verder en ik kan het niet vergeten.

Wat. Betekent. Het.

Maar ja, hierna ging ze een arme man erover lastig vallen dat zij een feminist is en of hij daar een probleem mee heeft, ondanks dat die gast letterlijk niks heeft gezegd. Het was heel bijzonder.

Uiteindelijk zijn baby en ik toch thuisgekomen. Mijn koffer helaas niet, en niemand had enig idee waar dat ding uithing. Maar vandaag kreeg ik een belletje van de luchthaven in Graz, dat mijn koffer in een vliegtuig zit en vandaag om 23:20 in Graz aankomt. Ik heb geen idee waar het ding is geweest, maar ik hoop dat het een leuke tijd op de Bahamas heeft gehad ofzo.

All in all, 1/10 sterren ervaring, doen we nooit weer. Ik ben sowieso toe aan vakantie na een bezoek aan mijn familie, maar dit slaat toch wel alles