Als Alice in wonderland
draal ik verwonderd door
het land van mijn littekens.
Verbitterd door de vele pijnen
dat ik leed tijdens mijn geboorte
in dit ijskoude land van de zwarte zon
Sissende ijssculpturen
bulderen mijn naam. Ik vervolg mijn weg tot
de slaap mij verder
draagt en mij tot
rust legt in het
bedstee van
de nacht
in de nacht
van de bedstee
lig ik tot mijn rust
me weg draagt in een
slaap die mijn weg openbaart
Een tikkend hart
klopt als een klok
tot ik open doe en
zie dat het verkeerd
verbonden is.
~
Laat mij liggen tot ik wakker
schrik van de rust in mij
~