de schaamte voorbij

Dit is vooral persoonlijk en hoe iemand hierna over mij denkt als zij dit gelezen hebben maakt mij eigenlijk niet uit want iedereen heeft het recht een oordeel tevellen.


Dit gaat eigenlijk vooral over mijn leven vanaf mij 12 tot nu, als ik bekijk dat mijn jeugd op schoolgebeid een hel was. Door mijn handicap was ik altijd de pispaal. Ik was alles behalve geintreseerd in sport, tot op vandaag de dag heb ik het handschrift van een 4 jarige, dus als er tekenles was of handvaardigheid kon ik niet verbergen dat er iets niet zo was als het moest zijn, want een motoriekstoornis verstop je niet. Dit houdt in dat in mijn geval het af en toe lijkt of ik een alcoholist ben want mijn handen trillen ongeveer 70% van mijn wakker zijnde dagdeel, ik kan links en rechts werken wat mij mijn droombaan koste van lasser waar je een vaste hand voor nodig hebt en gezien ik geen controle heb over de werking links of rechts is dat dus lastig. ik ben links bezig en eindig rechts, ik kon pas veters strikken op mijn 10de jaar en dan niet zoals het op school wordt geleerd maar op mijn manier. ik was op de lagere school altijd de underdog, het pispaaltje, die niksnut en die van kromme lijnen met een liniaal. het enige waar ik goed in was, was in elkaar geslagen worden omdat je anders bent, je nergens bijhoort omdat je niet meegaat met de mode, je voor de muziek die de kudde luisterd en je handicap eigenlijk een zwart schaap bent. Maar dit was over toen ik naar de lts ging, daar kwam ik in mijn stijl naartoe, wat op dat moment een leren jas was uit de jaren 70 met overdreven kraagpunten, iets telang voor de mode, half lang haar en helemaal in het zwart. van de eerste dag tot dag 3 was ik weer het pispaaltje, tot ik een gast die een naam had opgebouwd op de school de rollen zag worden omgedraaid en door een brugpieper in elkaar werdt geslagen omdat die het tijd vondt de rollen omtedraaien en na een flink pak slaag een gast van 16 zijn tas van het schooldak liet halen. 3de schooldag en ik zat bij de mentor. die naar huis belde en uitlegde wat er was gebeurt en verontwaardigd reageerde toen mijn ma zij van gelukkig heeft hij eens gevochten. tot zover geen vuiltje aan de lucht maar ik werdt op het schoolplein aangesproken door wat jongens uit mijn buurt van kom vanavond eens langs. De eerste echte fout van mijn leven toen ik daar later op terug keek. deze groep jongeren was een volharde bende hangtuig en geen hangjongeren om dit teverwarren, voor ik het wist zat ik in een grafitiebende, deed mee aan straatgevechten met een andere groep die op ons terrein zat en vernielde met mijn sufgeblowde kop menig stationsfiets. oke kattenkwaad was het niet dat deze groep zich met dingen bezig hield waar ik pas later weet van kreeg. verder gingen een maat van mij en ik samen met de auto naar school want je was 15 en mocht geen brommer rijden. lieten ons de klas uitschoppen om tijdens schooltijd naar het cafe tegaan om zat in het laatste uur tezitten van maatschapijleer en stonden meer op de gang dan in de les. na een ruzie mocht ik niet meer meegymen wat ik opzich niet erg vondt, maar de reden was dat ik lange nuyten zijn onderbeen gebroken had met hockey. en toen kwam het keerpunt, 1 dagen voor ik 16 werdt zou ik ralf naar het station brengen want die zou naar breda gaan, we kome langs het politieburo en zien dat jackske zitten dus wij lopen naar het raam en sjack staat op en roept eej komen jullie op bezoek. op dat moment was het voor mij nog onduidelijk wat er gaande was. tot de rooie spicht uit het raam kwam hangen en riep van beek en ******* langs de voordeur naar binnen en wij op de loop. achteraf bleken zij de dixies van de herfstmaraton in de fik tehebben gestoken en ik wist van niks want ik liep mijn krantenwijk op dat moment. mijn 16de verjaardag kwam en er was voor mij gevoel niks gaande tot ik mijn fuif gaf waar inplaats van 17 man maar 3 man kwam, de rest zat of vast of mocht niet komen. 2 dagen na dat ik 16 was werdt ik van bed gelicht door de politie om half 5 en voor 2 en een halve dag opgesloten en mocht ik met al het geluk van de wereld daarna nog op mijn school terugkomen terwijl de rest ervan afgekickt was. ik wist nog niet wat er gaande was en kreeg een a4tje van baks en die zij schrijf maar op wat je allemaal gedaan hebt dan komen wij daar straks op terug. we weten toch alles al. nog niks gaande want ik wist niks teschrijven en werdt naar de verhoorkamer gebracht en kreeg tehoren dat ik 116 zaken tegen mij had. oke dat is een moment dat je schrikt. achteraf bleven er 11 zaken over en zat ik samen met pele vast op de zelfde dagen die net mij eigenlijk gewoon daar kwam voor een blow en een buurt en niet wist als ik hem moet geloven van wat zich afgespeeld had al die tijd waar dus inbraken, diefstallen, mishandeling en hennepteeld onder zaten. ze hadden de 20 harde kernleden minimaal 2 dagen opgesloten gehad en de losse aanhang van zo een man of 53 voor verhoor laten komen. in januari kwam de hele zaak voor en zat ik met 14 andere die ik kon in de rechtbank in breda waar ik 240 uur bas opgelegd kreeg(buro alternative straffen) en moest gaan werken met bejaarde. was in iedergeval een nuttige straf want ik hielp mensen met wat ik had gedaan. daarnaast moest ik 20 weken naar jeugd en gezin om getraint teworden in het vinden van wat wel en niet kon. net of ik dat niet wist. daarnaast kreeg ik 4 maanden voorwaarlijk met een proeftijd van 2 jaar. de ergste straf kwam thuis toen ik een half jaar huisarest kreeg en enkelt woensdag wegmocht voor mijn krantenwijk. net of ik die nog wilde lopen want die groep waar ik bijzat hing in mijn krantenwijk rond en die wilde ik niet meer zien. somige zitten intussen weer vast of zoals 3 liggen ze op het kerkhof vanwegen een overdosis. dat is altands wat ik weet want dat aantal kan hoger zijn gezien het gebruiksnivo dat er toen al was. ik zie van die tijd weinig mensen meer, eigenlijk maar 2 ralf soms en rooie D. de rest zie ik niet meer en wil ik ook niet zien.na mijn huisarest kwam ik in een groep waar ik tot op vandaag de dag nog deel uit van maak, ze weten dondersgoed wie ik ben en wat ik deed want dat weet heel het dorp wel. maar ik wordt sinds bijna 17 behandeld als een mens, ik hoor erbij voor wie ik ben en doe wat ik wil doen. En vanwaar dan de schaamte voorbij, simpel. vandaag kreeg ik tehoren dat een collega van mij was overleden, ook een zwart schaap binnen het bedrijf die ik opervlakig kon en eigenlijk nog niet had gezien dit jaar wat dus ook die reden was, met zijn 46 jaar de dag na kerst niet meer meegemaakt door een hersenbloeding. hij was enkelt een buitenstaander voor iedereen op zijn ploeg na dan. maar die keren dat ik hem zag spraken we over van alles behalven over wie ik was en wat ik heb gedaan of wat ik anders zou doen. dus is dit eigenlijk een soort van had ik je beter gekend had je geweten dat iedereen zijn schaduwkant heeft. en dus ook ik.

Mood: bedroeft

Music: niks