Der uiit, gilde mevrouw Swiebel vanmiddag tegen mij
ik vroeg haar dan ook enigszins verbaasd wat ze zei
druit riep ze, rood aangelopen
ze zal nog eens stikken, laten we het niet hopen
"Der uit!!" herhaalde ze
ik lig op de grond van het lachen, tranen stromen
R meisje, Schaam je!!
Der uit! je hoeft niet meer terug te komen
Mijn lach buldert door het lokaal
Ophouden lukt niet meer
Ik maak een vreselijk kabaal
huilen van het lachen; het doet gewoon zeer
na 4 minuten is mevrouw Swiebel zo rood als een tomaat
"Naar de rector R! dit is genoeg geweest!"
ik rol de klas uit, lachend, wat je vast al raad
Ik mag dan ook hopen dat mevrouw Swiebel dit nooit leest
want, mevrouw, ik had gewoon de slappe lach
als dat al niet meer mag!
in een debiele bui