de stap gezet naar de psycholoog..

Eergisteren heb ik op mijn werk weer een kleine periode van angst ervaren. Zoals ik ze wel vaker heb, ik voel me ontzettend onzeker worden in mijn relatie, doembeelden over wat mijn partner uitspookt schieten door mijn hoofd, mijn wantrouwen en angst wilt zich uitten door tegen haar uit te vliegen. Van binnen wil ik haar verwijten dat ze me niet gebeld heeft, dat ze niet opneemt als ik haar bel..Ik word extreem bang haar kwijt te raken. Ik wil haar bijna claimen om maar wat zekerheid te krijgen. Ook word ik ongelofelijk boos, boos over mijn eigen gedachtegang en nog bozer over hoe ik tegen haar doe. Want op deze manier raak ik haar juist kwijt..

Dan na een tijdje zwakt de angst af, ik kan weer helderder denken. Ik zie de situatie in zijn context, mijn vriendin zit in Oostenrijk. Bellen is ongelofelijk duur, logisch dat ze niet opneemt. Dt ze vandaag via facebook nog niets heeft laten horen is ook logisch..ze onderneemt daar veel dingen, kan moeilijk een hele dag achter facebook hangen..
Ik kom vaak zelf niet tot het moment waarop ik weer helder kan denken. Ik moet daar in mijn omstandigheden door geholpen worden. Bijvoorbeeld een vriendin die me helpt, die me even laat uitrazen. Die mijn gedachtegang bijstuurt waar nodig, en dan uiteindelijk zegt; zoek asjeblieft hulp..

Nu heb ik vanochtend de stap gezet om bij de huisarts een verwijzing te vragen voor een psycholoog. Ik vond het moeilijk, vooral het uitleggen waarom ik een verwijzing nodig heb. Ik moet me dan kwetsbaar opstellen, moet bovenstaande proberen uit te leggen maar dat lukt me niet. Thuisgekomen meteen een psychologenpraktijk gebeld die me op internet wel een goed gevoel gaf. Volgende week woensdag staat de afspraak, ik vrees er nu al voor dat ik die psycholoog niet goed duidelijk kan maken waar het nu om gaat. Dat komt ook doordat ik er zelf weinig inzicht in heb waar het vandaan komt en overal oplossingen vandaan probeer te plukken. Nou, als die psycholoog goed zijn werk doet kom ik er vast wel uit..

29 dec 2011 - bewerkt op 29 dec 2011 - meld ongepast verhaal

Aafsel, vrouw, 35 jaar

Tiramisu. (opgeheven op 27-1-2013) donderdag 29 december 2011 09:42
Goed dat je de stap naar hulp hebt gezet. Ik herken veel in je gedachten, jarenlang hebben ze me geteisterd. Met de juiste hulp hebben de gedachten zich steeds meer naar de achtergrond verplaatst. Sterkte.
Aafsel donderdag 29 december 2011 09:53
dankjewel!
koffiekaat donderdag 29 december 2011 09:53
ik vrees er nu al voor dat ik die psycholoog niet goed duidelijk kan maken waar het nu om gaat. Dat komt ook doordat ik er zelf weinig inzicht in heb waar het vandaan komt en overal oplossingen vandaan probeer te plukken.

Je zou kunnen beginnen met DAT te vertellen. Het zijn jouw woorden en jouw angsten verwoord. En verder vind ik het stoer dat je de stap hebt gezet.
Aafsel donderdag 29 december 2011 09:54
inderdaad, goede tip!
Apate donderdag 29 december 2011 12:58
Het heerlijke aan een psycholoog, en dat zul je zelf ook wel ondervinden, is juist dat je niets te vrezen hebt. Zij of hij is daar helemaal alleen om jou te helpen. En geloof me, als je eenmaal opener wordt daar, zul je dat in je eigen leven ook gemakkelijker doen. Het proberen is iig een hele mooie stap in de juiste richting!
JOY- donderdag 29 december 2011 13:22
Ik denk juist dat ze je heel goed snapt!
Een vriendin van mij heeft dicht ook gehad en gaat al met al veel betere met haar,
voornamelijk door de hulp die zr gehad heeft.
Sterkte!
iKat donderdag 29 december 2011 14:09
Ik vind het knap van je dat je die stap hebt gezet!

O 03 jan 2012 gepreoccupeerde hechtingsstijl
O 01 jan 2012 2012....jeeejj!!
O 29 dec 2011 to remember.
O 29 dec 2011 mijn liefde.. ( 2 )
O 29 dec 2011 de stap gezet naar de psycholoog.. ( 7 )
O 29 dec 2011 applausje voor skype!
O 22 dec 2011 hooggevoeligheid ( 5 )
O 18 dec 2011 mijn eerste gitaarles! ( 2 )
O 17 dec 2011 Maar dit is wat het is. ( 3 )
O 10 okt 2011 Terug van weggeweest..

vorige volgende