De tandarts.

De ultieme nachtmerrie van elk mens. Al van kinds af aan is het niets anders dan allerlei gruwelijkheden die je elk half jaar moet ondergaan. Het enige leuke waar je nog een beetje van kon genieten was die ene vrije middag van school, want je had toch rekenen en rekenen is saai. Op de tandartsstoel liggen is pas leuk! Smoel wijd open, een of andere vent/troela die met een spiegeltje erin zit te gluren, en die oogverblindende lamp. Maaaaarrr het ergste moet nog komen:

Fluoride. It's okay to cry. We weten allemaal dat geen therapie tegen dit trauma op kan.

"Wat voor smaakje wil je?", vroeg de tandarts. "We hebben aardbei, tuttifrutti, cola...." "doe maar gewoon aardbei", onderbrak mijn moeder. Leve de democratie- tegen de behandeling mag je geen nee zeggen en tegen je moeder kan je ook niet bepaald ingaan.

Vervolgens werd je mond volgepropt met wattenstaafjes [nee, niet die je in je oren steekt], werden je tanden ingesmeerd met het smerigste spul ooit, en moest je ook nog eens 5 minuten wachten voor je smoel weer dicht mocht. Tegen de tijd dat de 5 minuten voorbij waren kon ik mijn kaken niet eens meer voelen en zaten de wattenstaafjes tegen mijn tandvlees geplakt. Yuck.

De grap met de aarbeiensmaak heb ik nog 4 keer mee gedeald, en daarna vroeg ik toch maar om een andere smaak. "Cola alstublieft". Joke's on me, want het smaakte 100% hetzelfde. De keer daarop vroeg ik voor geen smaakje. En dat smaakte precies hetzelfde. Ik weet niet wie ze hier voor de gek probeerden te houden.

Maar niets was zo erg als de dag dat ik aan het buitenspelen was en keihard op mijn bek ging. Mijn voortanden braken af. Die mooie grote-mensen-tanden waar je als 9-jarige supertrots op bent, want het is zo'n beetje het enige wat volwassen aan je is. Een regelrechte tragedie, maar lang niet zo tragisch als de daaropvolgende tandartsbezoeken. Tandarts steekt je met een naald. "Deed dat pijn?", nee het kietelt nou goed? En maar boren en bijschaven aan die tanden.

Twee weken daarop duwde mijn zusje me tijdens vader en moedertje en braken mijn tanden weer af. Lachen gieren brullen. Maar zoals gezegd, het ergste moet nog komen.

Het toppunt van mijn tandartsenervaring was toch écht het verwijderen van mijn verstandskiezen. Ik was bijna letterlijk mijn verstand verloren.

Laat ik het zo stellen: je kunt ze alle 4 verwijderen.... of je kunt er om de maand 1 nemen. Mijn tandarts besloot dat dat laatste een prachtig idee was. 5 maanden lang was ik zo high van de pijnmedicatie dat ik geen flauw idee had wie ik was of wat ik hier überhaupt deed. Mooiste tijd van mijn leven. Volgens mijn leraren op school kon je aan mijn ogen zien dat ik er niet helemaal bij was. Soms werd er vertwijfeld gevraagd of ik mijn dosering niet eens zou verlagen. En uiteindelijk schopte mijn natuurkunde lerares mij naar huis om daar uit te zieken en nog van harte beterschap.

3 van de 4 kiezen zijn operatief verwijderd door dezelfde tandarts. De 4e werd door een verschillende tandarts gedaan, die er overduidelijk andere methodes op nahield. Mijn kies was heel koppig, maar de arts ook. Trekken, sjorren, wroeten, er is zelfs een hamer aan te pas gekomen. Uiteindelijk heeft hij hem maar met een tang beetgepakt en hem er heel hard uitgetrokken. Had ik al gezegd dat de beste kerel verdoving niet nodig vond? nahnah

Dus. Als je graag kinderen [én volwassenen] aan het huilen maakt, graag tanden/monden verbouwt, en sadistische trekjes hebt, is dit hét beroep voor jou! *insert LOI reclame muziek*
05 feb 2015 - bewerkt op 12 apr 2023 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Azura
Azura, vrouw, 7 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende