De vrucht van een dankbaar hart.

In de aangebroken en door God voorspelde hongersnood in Israel, (en later over de hele wereld) komen de broers van Jozef ( de eerste keer zonder Benjamin) naar Egypte om aan de onderkoning ( niet wetende dat dit hun eigen broer is) koren te vragen. Egypte had meer dan genoeg koren dankzij de voorspellende dromen die God aan de Farao had gegeven en waarvan Jozef via God de uitleg kon geven.

Een flink aantal keren houdt Jozef zijn ware identiteit voor zijn broers verborgen. Hij zet hen flink onder druk. Hij wil weten of ze veranderd zijn in hun harten. Na een aantal testen blijkt dat ze inderdaad veranderd zijn. Ze hebben echt berouw van hetgeen ze gedaan hebben. Als Jozef dit merkt, kan hij zijn identiteit niet langer verborgen houden. Er staat dat hij alleen met zijn broers was op het moment dat hij zich bekend maakte aan hen en uitbarstte in luid gehuil. Toen hij onthulde wie hij was en vroeg of zijn vader nog leefde, deinsden zijn broers van schrik voor hem terug. Maar in plaats van boos te zijn of wraak te nemen ( dat had hij gezien zijn positie makkelijk kunnen doen) reageert hij als volgt: " Kom toch dichterbij." Daarop kwamen zij naar hem toe. Hij zei: " Ik ben jullie broer, die jullie aan Egypte verkocht hebben. Maar wees nu niet verdrietig en zie er niet zo ontsteld uit, omdat jullie mij hier naar toe hebben verkocht, want om u in het leven te houden heeft God mij voor u uit gezonden. Want reeds twee jaren is er hongersnood geweest in dit land en er komen nog 5 jaren, waarin niet geploegd of geoogst zal worden. Daarom heeft God mij voor u uitgezonden om u een voortbestaan te verzekeren op aarde, en om voor u een groot aantal geredden in het leven te behouden. Dus zijn jullie het niet, die mij hierheen gezonden hebben, maar God. Hij heeft mij gesteld tot Farao's vader en tot heer over geheel zijn huis en tot heerser in het gehele land Egypte."

Zijn broers mogen met zijn allen, vader inclusief in het land Gosen wonen, dicht bij Jozef, met hun kinderen en kleinkinderen, hun kleinvee en runderen en alles wat zij bezitten. Jozef belooft ook nog om voor hen te zorgen omdat er nog 5 jaren van hongersnood zullen volgen. Hij liet hen aan zijn vader vertellen van alle heerlijkheid die hij in Egypte bezat. Ze zouden van nu af aan niets meer tekort komen. Want de Farao zorgt ook nog voor het beste en het vetste te eten. Hij beloofd dat! Hun huisraad kunnen ze met een gerust hart achter laten, want het beste van het land Egypte was voor hen. Voor de terugreis gaf hij hen nog teerkost mee voor de reis, een stel kostbare kledingstukken, en aan zijn broer Benjamin gaf hij 300 zilverstukken mee en vijf stel kostbare kleding. Daarbij zond hij zijn vader 10 ezels, beladen met het beste van Egypte, en 10 ezelinnen, beladen met koren en brood en voedsel voor zijn vader op de reis. Met enkel de opdracht om onderweg geen ruzie met elkaar te maken.

Wow! De reactie die Jozef uit in woord en daad komt voort uit een dankbaar hart.

Wat komt er eigenlijk voort uit een ondankbaar hart?