de waarheid

uit mijn vorige verhalen, zou misschien blijken dat ik een vrolijke meid ben, die zich nergens zorgen over hoeft te maken en het ergste nog mee moet maken... niet blijkt minder waar.
het dieptepunt van mijn nog korte leven was twee jaar geleden, 22 juli toen mijn vader overleed. we waren net een nacht thuis van een heerlijke vakantie in Italië. het was de mooiste vakantie ooit en ik zal die twee weken ook nooit meer vergeten.hij overleed aan een hartaanval. hij had een lichtere aanval thuis en in het ziekenhuis kreeg hij nog een hartaanval. een verstopping in een van de kransslagaders. een verstopping die hij niet overleefde. ik mis hem vreselijk, nog steeds en denk elke dag aan hem. helaas heb ik het in die tijd allemaal verdrongen, waardoor mijn leven mettertijd alleen maar moeilijker werd. tegen kerst in dat verdoemde jaar, realiseerde ik me dat ik echt hulp nodig had en ben ik naar een psychologe gegaan. zij heeft me heel erg geholpen met het verwerken van het verlies en een half jaar later scheen de zon weer een beetje voor me.
na die tijd heb ik natuurlijk alsnog erge dingen meegemaakt, maar niets kwam overeen met het jaan 2001.
nu gaat alles wel ok. ik heb geleerd per dag te leven en bijna niet vooruit te kijken. wel toekomst plannen maken, maar ervan bewust zijn dat er een kans bestaat dat ik niet al die plannen zou kunnen verwezelijken.
nu heb ik zo'n maand of 10 een lieve vriend, die me steunt wanneer ik het zwaar heb.
voor mijn vader's overlijden kende ik best veel mensen, van wie ik dacht dat het vrienden waren.
helaas is van al die mensen er nog maar 1 over. mijn allerbeste vriendin, Bieke. voor haar zou ik nu echt mijn leven opgeven.
ook heb ik geleerd, dat ondanks de moeilijkheden in dat jaar, ik ook wel de mooiste dingen heb overgehouden en ik mezelf veel beter ben gaan leren kennen.
20 nov 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van FiGa2003
FiGa2003, vrouw, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende