de waren stoneraven

moest er een keer van komen dat ik dit zou zetten, en die keer is nu. wie ben ik nu eigenlijk, dat heb ik mij de laatste weken wat keren afgevraagd. en de conclusie is dat ik eigenlijk zoals lara al wel zij op msn niet stoer. hmm was 29 jaar geleden ook al niet zal ik nooit worden en blijf zoals ik ben. wat dan wel, zoals uit verschillende verhalen wel opgevallen zal zijn iemand die niet met autiritair gedrag kan omgaan, dat botst altijd, een muziekjunk, feestnr, dichter, muziekant, ex van verschillende topmeiden en 2 probleemgevallen, en een megemeid als ex die hier op mydi zit. maar achter al de leuke en soms minder leuke verhalen schuilt een persoon. dit is bijna therapeutiesch dus wat iemand er van vindt maakt mij niet uit. eigenlijk ben ik gewoon een doorsnee persoon, enkelt erbij dan een motoriesche handicap, onzeker doordat ik door mijn handicap heel de lagere school als pispaaltje ben gebruikt, meer in elkaar ben geslagen dan misschien wel heel mydi bij elkaar, een school had die dat als normaal beschouwde inplaats van ingreep, bijna heel mijn 4 tot 12 jaar op therapy heb doorgebracht om tekunnen schrijven zoals ik nu schrijf. wat nog belaberd is. doe mij maar een typemachine. schrikachtig op bewegingen dichtbij van mensen waar ik mee in gesprek ben, verlegen als het op vrouwen aankomt, voorzichtig omdat ik geen controlen heb over de kracht die ik zet met mijn handen, dus lijk ik altijd terughoudend, na de vriendenkring die ik had tussen mijn 13 en 16 flink in de problemen geraakt met justitie, alwaar ik via de rechter 240 uur werkstraf opkreeg gelegd en eigenlijk als zwaarste werdt gestraft van alles en iedereen gezien de aard van wat andere hadden gedaan en ik. ik naar een maatschapelijk medewerker werdt gestuurd op last van de rechter om daar mijn eigen ik meer kracht tegeven. waar ik wel baat bij had op het vlak van bijna alle trainingen buiten het vinden van een partner dan, de gruwelijke werkelijkheid van mijn handicap had mij op de lts ook gevolgd in de vorm dat ik mijn droombaan van laser wel kon vergeten omdat ik links en rechthandig ben ongecontroleerd dus is er geen vaste hand, ik een andere kickass baan had waar ik na een jaar mee moest stoppen want mijn knie was kapot na een val, dus kreeg ik omscholing die rampzalig verliep wat ik van het begin al wist, een metaalopleiding dat wat vroeger niet ging gaat dan ook nog niet, ik daarna na een brommerongeluk een dubbelgebroken sleutelbeen overhield wat kapotte ribben en een evenwichtsstornis bij snelheden boven de 50 km per uur op 2 wielvoertuigen en op wenteltrappen. daarnaast in die 2 jaar 5 vrienden begraven zie worden aan gebruik van drugs. na dat ik was genezen een kicke baan vondt op de gemeentelijke milieustraat, waar eerst een vaste baan zou komen om vervolgens wegbezuinigd teworden, naar een lts als hovenier techniesch medewerker en congierge om daar weer wegbezuinigd teworden, een baan in het groen gevonden intussen bij het meest ongelukige bedrijf in west brabant waar ik na stagelopen toch niet meer wegkwam want het schap wvs is nu niet echt een bedrijf waar je wil werken maar moest uren maken, geslaagd en een vriendin die ik toen ik 20 was kon begraven nadat ze was overleden aan een hartkwaal. en tijdje aangeromeld op mijn werk en met mijn band waar ik 3 jaar geleden werdt uitgekickt, intussen uitgeleend aan mijn oude werkgever de gemeente om daar na 3 jaar pesten wat ik niet meer trok een andere plek tekrijgen om vervolgens daar ook wegbezuinigd teworden. en dan vandaag de dag sta ik hier op mydi, onzeker, alleen met geen een droom uitgekomen. geen trouwfeest op mijn 25 geen kinderen, geen goede baan, geen droomauto, geen trike maar wel het vooruitzicht op wat allemaal nog kan komen.

Mood: sufgepijnst

Music: yeah yeah yeahs goldlion