De woest-aantrekkelijke man uit de supermarkt

Ik besluit geen winkelwagentje of een mandje te nemen zolang ik mijn boodschappen in mijn handen moet houden zal ik nooit teveel kopen. In dat mandje gooi je nog zo snel wat extra’s in om over het wagentje maar te zwijgen! Ja doen de supermarkten goed, mensen verplichten een mandje of wagentje te nemen, tegen diefstal? Yeah right! Mensen met mandje of wagentje kopen gewoon meer.

Ik slenter een beetje door de winkel pak een brood en wat kaas en loop richting de kassa’s. Hé bah allemaal huisvrouwen met de boodschappen voor de komende 4 weken. Ik sluit achter aan in één van de rijen en erger me dood aan de schreeuwende, zeurende en huilende kinderen die bij de huisvrouwen horen. De meeste van deze huisvrouwen schamen zich ook voor hun eigen kinderen. Echt waar! Het is zelfs zo erg dat als een kind heel hard “MAMAAAA” begint te krijsen ze gewoon de andere kant opkijken en vriendelijk lachen naar mij of hun collega huisvrouwen, en deze vrouw die vandaag omkijkt om een kind te negeren geeft er nog een blik bij zo van ‘’t zal je kind zijn’ gelukkig gaat het krijsende kind een paar seconden later aan HAAR been hangen en ’t kind hijst zich via haar broekspijp omhoog om nog maar eens te krijsen “MAMAAAAAAA”

Ik lach, stiekem in mezelf en geef de huisvrouw die panisch probeert haar kind van haar been los te krijgen even een alles zeggende gemene blik. Zo die had ze verdiend. Ze spuwt vuur met haar ogen maar, ik weet ze kan me niks maken. Zij zit nog de hele dag met dat kind op gescheept ik alleen nu hier in de rij, die overigens voor geen meter opschiet!

Dan zie ik hem. Hij is woest en aantrekkelijk, het type wat je niet verwacht in een supermarkt, het typ waarvan je verwacht dat hij s’nachts het bos ingaat om zelf achter zijn vlees aan te jagen niet dat hij het kant en klaar in een pakje koopt. Hoe kan het toch dat hij altijd boodschappen doet op de tijden dat ik dat ook doe. Het is niet dat ik van vaste tijden ben en zo kom ik gelukkig nooit twee keer de zelfde huisvrouwen met dezelfde vervelende kinderen tegen maar hem kom ik wel altijd tegen. Nooit in de winkel, altijd pas bij de kassa’s we staan ook nooit in dezelfde rij. Wel hebben we altijd oogcontact, de laatste keer heb ik hem zelfs op een glimlach getrakteerd, toen sloeg hij zijn ogen neer en lachte flauwtjes terug. Ooit een woeste man zien glimlachen??? Ik vind het een erg prettig gezicht!

Deze woeste man heeft donker blond haar wat in de war zit hij heeft een stoppelbaardje en qua kleding lijkt het alsof hij net een wereldreis achter de rug heeft. Hij heeft ook prachtig helder groene pretoogjes. Ik baal weer sta ik niet dicht genoeg bij om te zien wat een woeste man eet. Ik weet niet waarom maar, ik wil het weten, ik wil weten wat hij eet. Gaat hij koken? Of koopt hij kant-en-klaar maaltijden? Als dat zo is kan ik aanbieden voor hem te koken. Okay, ik draaf door…

Eindelijk ben ik aan de beurt om af te rekenen. Hij blijft maar naar me staren, zoals altijd maar vandaag is het anders normaal dwaalt zijn blik niet zo vaak af. Hij kijkt wat onrustig achter zich. Als ik langs hem loop kijk ik even nieuwsgierig achter hem (wat is daar toch?) dan pak een jonge vrouw hem eventjes vast en ze kijkt liefdevol naar hem en vervolgens pakt ze uit de winkel wagen naast hun een kind.

De woeste man heeft een gezinnetje! En ik, ik ben zijn type vrouw. Ik wil niet zeggen dat ik sprekend op zijn vriendin of misschien wel vrouw lijk maar ik zie genoeg gelijkenissen… Opeens is de woeste man niet langer woest maar een saaie huisvader die al een vrouwtje heeft wat voor hem kookt.
30 mei 2006 - bewerkt op 13 mei 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Lara
Lara, vrouw, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende