deel 1 from my story

heb even de behoefte om alles eens op te schrijven

ik voel me dus wreed vervelend

Meer dan een maand geleden, ben ik meer en meer beginnen optrekken met J. (een jongen van mijn jaar).
Ik kende hem wel al langer, maar had nooit echt een goed gesprek met hem...
Toen ik plots tijdens de les Engels naast hem zat. Jongens, wat hebben wij ons toen geamuseerd. En dat goede gevoel is blijven hangen.

Na een paar dagen kreeg ik zijn msn adres en af en toe chatten we. Steeds een zeer vlot en goed gesprek. Ik ontdekte dat we feitelijk veel overeenkomsten hadden. En echt het klikte fantastisch!

Toen op een dag, we hadde test algemene chemie en na dat examen zijn we samen na t stad gegaanmet de tram. Het was niet gepland ofzo, het ging vanzelf...
Op de tram zaten we achter elkaar en af en toe keek hij met zijn puppie oogjes naar mij en ik smolt. Mijn god, wat is hij een lekker beest... en van dat moment ben ik hopeloos verliefd op hem geworden We hadden een prachtige namiddag. Op een bepaald moment wilde ik zeggen dat ik hem graag zag, maar toen ik het wilde zeggen, kreeg ik het niet over mijn lippen. Maar J begreep dat ik iets wilde zeggen ,maar dat iets mij tegenhield. Zo bleef hij aandringen tot ik het hem vertelde. Een hele tijd heb ik het kunnen verzwijgen (ik wist dat zeggen niets uithaalde, omdat hij een vriendin had/heeft).

Uiteindelijk moest ik naar huis en hij wandelde mee naar mijn bushalt, toen vroeg nog 1 keer heel lief en met een smekend puppiegezichte of ik het hem echt niet wilde vertellen. En toen zei ik het...
Ergens had hij verwacht dat ik dat ging zeggen, maar het kwam bij hem toch aan als een shock... hij kon geen woord uitbrengen. Het enige wat hij toen zei, was sorry!
Op dat moment was ik echt op mijn teentjes getrapt ik voelde de grond onder mijn voeten wegschuiven. Echt raar! ik begon J pas een halve namiddag te leren kennen en toch al zo'n sterke gevoelens hebben. Dat heb ik nog nooit meegemaakt...

Toen thuis aangekomen en na mijn msn opgezet te hebben, begon J tegen mij te babbelen en zei steeds sorry en dat hij er met mij gerust over wilde praten, en dat hij mij het wilde uitleggen. Ik vond dat allemaal heel lief, maar op dat moment had ik er feitelijk geen behoefte aan. Ik was er kapot van.

Toch bleef ik smsjes van hem ontvangen. Uitelindelijk ben ik ingegaan op een uitnodiging van hem om eens af te spreken om zo over de situatie eens te praten.

Maandag erop spraken we af en toen vertelde hij mij dat er zich niet goed bij voelde. Hij zei dat hij zijn vriendin graag ziet en dat het de eerste keer is dat hij zo'n goede relatie heeft en dat hij niet wilt dat dat kapot gaat, maar dat hij anderzijds ook gevoelens voor mij heeft. En hij weet niet wat hij moet doen. Ik heb er toen niets op geantwoord, alleen dat hij een keuze moest maken. En dat ikhem daarvoor genoeg tijd voor wilde geven. Ergens maakte mijn hart een sprongetje, omdat ik voelde dat hij ook iets voor mij voelde. We zijn toen nog heel de dag op stap geweest en t was super heel fijn! (nog steeds geen kus).

Ik werd nog doller op hem! we stuurden "constant" smsjes naar elkaar.