deel 2 from my story

ondertussen kwamen de examens er al aan. Het werd dus blokken geblazen
maar mijn gedachten er echt bijhouden, lukte me niet echt ik zat meer op msn met J te chatten dan met mijn studies bezig te houden. Het is nu niet dat ik een erg moeilijk richting volg ofzo hoor dus zoveel inspanningen werden er nu ook niet echt van mij verwacht

n amijn examen spraken we steeds af... en dan waren weer een paar uurtjes samen We spraken nooit echt over zijn vriendin of hoe het verder moest, het was vooral heel erg genieten...
Zo bleef het een paar weken doorgaan (mijn examen sduurde ongeveer 3 weken)

Eergisteren was het slot td van een studentenclub en daar ben ik heen gegaan met paar mensen van mijn jaar en J was er natuurlijkook bij. Hij wou drinken,dus moest ik maar Bobette zijn . Zo erg vond ik dat nu niet, maar 1 coctail zou toch lekker geweest zijn

Bon, ik moest rond 3u terug thuis zijn daarom ben ik met J rond 2u doorgegaan, hij was wel een beetje weg, maar wist nog vrij goe wat hij allemaal deed. Allé ik bedoel maar ik kon er nog steeds een serieus gesprek met voeren hij was er dus nog steeds met zijn volle verstand bij

Ik reed dus naar d eparking waar mijn auto stond toen we daar aankwamen en ik de motor uitzette, werd het heel gezellig (kietelen en die dingen :^> toen ik op een bepaald moment in zo'n houding lag dat een eerste kus vrijwel erg logisch was. En ie was erg lekker,het was niet zomaar een kusje, hoor. Al de gevoelens en passie van die voorbije weken lagen in die ene eerste kus. Zaaaaaaaaalig

Met mijnhoofd inde wolken reed ik terug naar huis.
Maar de volgende dag kwamen de twijfels eraan en begon ik e rmij ongemakkelijk bij te voelen... wat moest ik hier nu mee? Wat waren de gevolgen... wat dacht J over die voorbije weken en vooral wat dacht hij over die kus?? zou hij er spijt van hebben?

Ik moest er met iemand over praten en ging naar 1 van mijn beste vriendinnen N. en aan haar deed dan mij verhaal... en zei vertelde me dat J toch een seen keuze moest maken, maar dat ze mij wel begreep dat ik hem niet wilde verliezen... maar ze raadde me toch aan om met hem een seen diep gesprek te voeren omdat het zo ook niet verder kon.

die dag sprak ik nog met J en hij zei dat hij nog steeds geen beslissing had genomen, en dat hij dat hij er elke minuut van de dag aan dacht wat hij moest doen... en ik geloof hem... hij zei ook da thij zen vriendin op de hoogte had gebracht over de situatie. wat in mijn ogenwel getuigt van volwassen gedrag

Mja nu weet ik het niet meer... afwachten zeker :S maar die onzekerheid is killing me... t vreet met helemaal op... en ik zie hem doodgraag!!!! en ik weet iet hoe ik zou reageren als hij niet voor mij kiest... echt niet