Vandaag kreeg ik te horen dat mijn beste vriend al bijna heel zijn leven depressief is.
Toen ik dat te horen kreeg stortte ik eigenlijk in.
Nooit had ik gedacht dat hij depressief zou zijn.
En toen begon hij over zelfmoord en toen hielt ik het niet meer.
De tranen begonnen te komen en ik kon niks anders meer dan huilen.
Alleen de gedachte dat hij er niet meer zou zijn deden mijn tranen weer komen.
Hij had het vertelt via de app in een groep met nog een goede vriend van mij.
Nadat hij zijn geheim met ons deelde deed die andere vriend dat ook.
Ik wist al van deze vriend dat hij wat woede problemen heeft maar wat dus blikt is dat, elke keer als hij boos is doet hij zich zelf pijn.
En daar kwamen de tranen weer.
Ik had nooit zoiets achter hun gedacht.
Geschrokken door het feit van hun problemen.
Opgelucht door dat ik het nu weet.
Ik ben misschien geen psycholoog maar ik kan geweldig luister en mijnerveus advies is ook niet altijd verkeerd.
Soms zeggen vrienden: waarom wordt jij geen psycholoog je helpt mij altijd zo goed?
Ik lach dan en zeg, ik denk dat het dan niet meer leuk wordt
Genoeg gepraat ik moet weer gaan
-xxxjes'- mydream