Depressie
Alles is vlak, voelt hetzelfde
Alsof niks me nog raken kan.
De interesse in het leven is weg.
En ik schrik er niet eens zo van.
Het zou me moeten boeien,
Maardat is het juist, dat doet het niet.
Het is alsof ik gewend ben geraakt
Aan het voelen van verdriet
Ik ben er moet van, zo moe
Dat ik het liefst alleen maar slaap.
Toch weet ik dat dit niet gezond is.
Waardoor ik me toch soms bij elkaar raap.
Zodat ik niet nog verder wegzak.
Dat wil ik mezelf besparen
Ik wil gewoon net als vroeger,
Weer wat vreugde gaan ervaren.
Xoxo
niks, vrouw, 20 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende