Did it again
Ja, ik heb het weer gedaan. Ik voel me gewoon zo alleen. Thuis praat er niemand tegen me behalve als ze boos op me zijn. Ik zit erover te denken om het huis uit te gaan. Als het zou kunnen. Ik heb vanmiddag een mail gehad over de psycholoog. Het leek me fijn om met een nieuw iemand te praten maar nu ik die mail kreeg. Ze hebben dezelfde mail naar mijn ouders gestuurd en ik heb het gevoel dat ik een ding ben. Een ding dat problemen vormt. Een ding dat ze weer moeten repareren zodat het weer doet wat het moet doen.
Ik was zo in paniek. Ik zat te trillen. Heb weer ruzie gemaakt met mijn moeder. En ik heb het mes weer gepakt. Het lag nog steeds in mijn laatje van voor de vakantie. Ik heb het ook al 5 weken niet meer gebruikt. En dat terwijl er zoveel problemen waren. Ik heb zelfs tijdens de vakantie af en toe spijt gehad dat ik het had gedaan. Maar nu? Ik kon het gewoon niet laten. Het moest gewoon.
Het enige wat ik wil is iemand die me begrijpt. Met wie ik kan praten alsof ik een mens ben. Iemand waar om gegeven moet worden. Ik wil als persoon behandeld worden. Niet zoals mijn pedagoog deed. En niet zoals het met deze psycholoog begint. Ik wil uitleggen hoe ik me voel. En me veilig voelen bij die persoon. Iemand die me kan troosten en helpen. Iemand die de pijn weg kan nemen.
ItsJustMe1, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende