(Spoiler alert: Nee, niet de maandelijkse
)
Ik ben weer in de periode terecht gekomen waarbij het voelt alsof je vast zit in een put. Misschien komt het door de vermoeidheid en alles waar mijn ex mee bezig is, maar het kan net zo goed aan mij liggen.
Nouja, ik weet het wel zeker, de situatie met mijn ex maakt me doodongelukkig door zijn gedrag, inclusief zijn zwaar onduidelijke standpunten. Ik put mezelf gewoon weer uit dmv alleen maar te piekeren, denken en terug denken. Ik mis mijn ex niet, hij sloopte alles wat ik had. Ik wenste nog dat alles normaal zou worden, maar zelfs die gedachte is voorbij. Mij bespelen als een marionette, dat ben ik helemaal zat.
Hij kan me zo arm laten voelen, terwijl ik zo rijk ben aan liefde en geluk.
Ik doe steeds meer pogingen tot afstand, al weet ik dat zelfs dat haatneigingen bij hem oproept.
Ik vind dit ook vervelend voor mijn vriend. Ik kan me goed voorstellen als hij geen idee heeft hoe hij hiermee om moet gaan.
Echter waren ze ooit beste vrienden.. en tja, dat heb ik ook weer gesloopt.
Mijn concentratie gehalte is laag, ik voel me totaal niet lekker, ik voel me schuldig tegenover mijn vriend.. nu lijkt het alsof er ook niks goed kan gaan en Ik nooit normaal gelukkig kan zijn.
Hij maakt me wel echt gelukkig en hij weet dat dit me allemaal behoorlijk hoog zit.. maar ik wil ook niet hem hier de hele tijd mee irriteren, omdat mijn ex sowieso een grote invloed heeft in onze relatie. Ik kan wel alles bij hem kwijt, daar niet van. I just love it to see him happy and then I can smile again~