Diep verdriet

In de diepe duisternis, van één stille nacht.
Tuurde mijn ogen in het hemelse ver.
En plotseling totaal onverwacht.
Een helder licht spoor voor mijn ogen,
langs de donkere hemel gleed.

Het was een vallende ster, en ik mocht wat wensen.
En in één stil ogenblik mijmereinde ik als een klein kind.
Ik dacht aan mijn vader, en voelde diep verdriet.
Hoe en waarom kon hij op een zo vroege leeftijd,
van mij weggaan uit zijn aardse bestaan.

Toen ik de lichtflits van de vallende ster weer voor mijn ogen had.
Wist ik dat mijn wens voor hem in vervulling moest laten gaan.
Hoe ik ook in het verleden uit koele woede in stilte voor hem huilde.
Mijn wens is voor een beter mens dat ooit hier leefde, het is en was mijn vader.