Dieptepunt bereikt

Lang niet getypt. Dieptepunt bereikt.
Nog 2 weken en dan mag ik naar huis na 4 maanden stage in Lloret de mar. Heb ik heimwee ? Ja. Paniekaanvallen? Ja.
Voel ik me eigen alleen? Ja.
Ik wil naar huis. Wil geen shows meer doen, wil niet meer doen alsof ik vrolijk ben. Niet meer aangesproken worden op straat door elke jongen. Niet meer 30 minuten heen en weer moet lopen en dat 2x naar Mn werk.
Niet meer het onzekere meisje zijn waar ik vanaf was toen ik hier kwam. Maar het hier 3x zo hard heb ontwikkeld. Ben ik veelste serieus. En bang voor mijn evaluatie voor volgende week.
Bang voor de klap die ik krijg als ik thuis kom.
Ik wil weg uit Lloret , maar ook bang om weer thuis te komen, wetend wat mij allemaal te wachten staat.
De gehele periode hier. Ruzie met Mn zus. En ook die moet ik onder ogen komen na 4 maanden.
Zit ik momenteel helemaal onder de uitslag en mugbulten.
Maak werkdagen dat ik werk tot 12. Begin om 10 in de ochtend, en het sloopt me.
Nog 1,5e week, en dan iedereen weer zien. Vriendlief zegt dat t goed komt, maar alsnog. I’m scared.