Different Lifes

Ik begin me te ergeren aan het leven hier. Elke dag is hetzelfde. Iedereen gedraagt zich hoe het zou moeten. Fiets ik over straat en alles gaat zoals het moet. Netjes stoppen en de ander voorrang geven. Vriendeljk gedag zeggend tegen de buren die je toevallig tegenkomt. Netjes je hand uitsteken als je linksaf slaat en de auto die beleefd stopt. Je fiets netjes in het fietsenrek stoppen en beleefd naar binnen stappen. Je zoekt wat je nodig hebt en gaat vriendelijk naar de kassa. Waar de cassière vriendelijk goedemorgen zegt. Als ze per ongeluk goedenmiddag zegt, in de hoop dat het al middag is, verbeterd ze zich beleefd en zegt alsnog goedenmorgen. Ze zegt beleefd dat ik een boete heb die ik nog betalen moet. Ik zeg dat het klopt en ik betaal vriendelijk. Doe de spullen in mn tas, zeg beleefd goedendag en loop weg. Terug naar huis, gaat alles zoals het hoort. Iedereen die vriendelijk stopt en je voorrang geeft. Sommige die nog beleefd een praatje beginnen over de mooie dag van vandaag. En heelhuids kom je thuis en ben je blij dat alles goed is gegaan. Alsof het fout kan gaan in deze wereld. Het leven hier is saai. Het leven gebeurt zoals het hoort. Je kan haast zeggen dat het leven hier perfect is. Terwijl er aan de andere kant van de wereld mensen zijn die vechten om hun leven. Die alles doen voor een beetje eten. Zij kennen het echte leven. Zij horen hier te leven. Zij hebben het verdiend. Mensen in de derde wereld landen verdienen het leven dat ik heb. Het gemak van alles. HUn leven is misschien verschrikkelijk maar hun kunnen van alles wat ze hebben zeggen dat ze het verdiend hebben. En dan spreek ik natuurlijk alleen over de goede dingen. Ik zou voor een week het leven willen ruilen met iemand in hongersnood, met iemand die moet vechten om te leven. Alleen om het echte leven te leren kennen. Om te kunnen waarderen wat ik nu heb. Ik wil een keer de pijn voelen die hun voelen, en hun het gemak geven dat ik heb. Water dat hier overvloedig uit de kraan stroomt. Geschikt om te drinken, om mee te douchen. Warmte door gewoon de kachel aan te steken. Zeker zijn van een dak boven je hoofd en eten op je bord. En al het andere luxe dat ik hier heb. Ja, ik zou wel voor een week, miss wel langer, van leven ruilen met iemand in doodsangst. Die voor elke dag dankbaar is dat ze het gehaald hebben. Wat echt dankbaar ben ik er hier niet meer voor. Het enige wat ik hier ben is verwend. Ik zou wel een jaar willen leven bij mn familie die nog gewoon in een houten huis leven met een modder grond. Zonder elekriciteit. Tevreden zijn met alles wat ik heb. Zij leken echt gelukkig. Zij hebben elkaar en alles wat de natuur hun maar geeft. Ik zeg niet dat hun leven makkelijk is. Nee dat is het helemaal niet. Maar ook zij verdienen alles wat ze gekregen hebben. En hier, ik verdien dit niet allemaal. Ik wil het echte leven leren kennen. Niet dit wat ik nu al heb. Ik ben dankbaar voor wat ik heb, maar of ik het verdien. Of ik er nou echt trots op ben. Dat kan ik niet zeggen. Nee, ik denk niet dat ik het allemaal echt verdien. Het enige waarvan ik zeg, dat ik echt heb verdiend, is de liefde van mn vriend. Dat is het enige waarvan ik kan zeggen "Ja, dat heb ik nou verdiend". Ik vind echt dat ik zijn liefde verdiend heb. Ik heb de pijn gekend en nu ken ik liefde. Maar de rest? Nee...