[discussiepuntje] - Aanstoot, Of niet?

Hehe, wat zijn ze toch eigenlijk leuk, die discussies over dingen waar mensen (ongevraagd) aanstoot aangeven.
Als ik mij IN een verhaal uitdruk met zware woorden zijn er dus ECHT mensen die dit ervaren als een persoonlijke aanval. terwijl alles in het dagelijks leven voorkomt, een chirstelijke die godverdomme aan meot horen, iemand die te maken heeft met ziekten of dergelijken die dit soms moeten aanhoren als scheldwoord. kan slopend zijn denk ik. Maar kan je je daar niet voor afsluiten??

Expres gebruik ik nu geen ziekte om mee te schelden uit respect voor lara. Ik (probeer enigzins) mee te leven en af en toe een steunend woordje te typen als reactie op een van haar inspirerende verhalen. leuk zou een reactie zijn van lara, maar dat laat ik helemaal open! hoe staan die mensen er nou tegenover?? Verlies is KUT!

Maar even voorbeelden waaruit ik opmaak dat sommige mensen echt overdrijven...

Patient die cva heeft gehad (Halzijdig verlamd): "Als mensen vragen hoe ik me voel zeg ik; tja aan de ene kant goed maar aan de andere kant niet''

Patient met verloren been: Haha trap mij maar tegen m'n poten, zoalng ik maar neiuwe van je krijg''

En als laatste: Mijn moeder heeft een Zwaar hartinfarct gehad waar ik op moest handelen nadat mijn zusje haar had gevonden. Het was op het randje of ik was de belangrijkste vrouw in m'n leven kwijt geweest.
Ik heb gehandeld, de ambu was onderweg, ik ben meegeweest, heb familie vrienden en het gezin opgevangen getroost, zelf geen tijd genomen om tot rust te komen en doorgegaan. Ik ervaar hier nog schade van, maar pas wanneer er diepgaand over gesproken word, niet als iemand zegt ow ik schrik me een hartaanval of krijg jij het lekker aan je hart enz. enz. enz. inmiddles heeft zijn plekje gevonden en kan ik er goed mee omgaan.



waar het nu helemaal om gaat.... Waarom nemen mensen aanstoot aan een combinatie van letters en worden zwart op wit? zelfs al zij hier NIETS mee te maken hebben en het bijvoorbeeld in een verhaal aan het voorbijgaan word getyped? is dat oppervlakkighid, overgevoeligheid of gewoon het etaleren van eigen leed door gebrek aan verwerking??

Het rekening moeten houden met mensen op MD bij het uiten van emoties in je eigen dagboek (Prive, LL of openbaar, who gives te fuck) moet geen punt zijn....

In dit geval maak ik een uitzondering voor de mensen die er midden in zitten, in een slopende ziekte of hiermee nu te maken hebben. De verwerking moet dan nog in gang gezet worden en kan het oprecht pijn doen... Mensen die er al een tijdje mee leven.... zijn dat attention whores??? Who knows...








Dat wazzut