Dit moest ik even kwijt.

Vroeger fantaseerde ik altijd over hoe mooi liefde kon zijn,
ik had daar altijd zo m'n dromen over. Alles was perfect.
Ik dacht vroeger altijd dat liefde altijd mooi was, zoiets kon nooit fout gaan.
Met liefde kan je geen fouten maken, dacht ik.
Als je van elkaar houd, kan je elkaar geen pijn doen.
Ik dacht altijd dat ik meteen de perfecte jongen tegen zou komen.
Maar als je leven dan echt begint, met je 1e relatie,
gaat alles fout. Bij de volgende ook, en ook die daarna.
Ook met die ene, terwijl alles zo goed lijkt, en zo verlieft, zo'n grote zwakte.
Totdat ook dat kapot gegooid word, zo recht door je hart.
Al die dromen die je had, zijn weg, eigenlijk zijn ze er nooit geweest.
Zoveel jaar verder, en je bent nergens. Ik heb alleen de pijn mogen voelen
van hoe iemand mijn hart die ik aan hem gegeven heb, verscheurt als een stukje papier.
Ik heb daarna weer de valse hoop gekregen, van dezelfde persoon, die mijn hart weer
had gelijmd, maar het vervolgens weer laat vallen waardoor mijn hart in nog meer stukjes is gescheurd.
En nu ben ik het kwijt.
Ik zit hier, verder proberen te gaan. Verder proberen te gaan, terwijl mijn gebroken hart nog heel veel stukjes mist.
En ik ben bang, weer in diezelfde kuil te vallen.
Vroeger was ik nooit bang voor wat er zou komen in de toekomst,
maar nu ben ik dat wel.
Het enige wat ik terug wil, is het gene wat jij bij mij kapot hebt gemaakt,
vertrouwen..
13 mei 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van dreamlove
dreamlove, vrouw, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende