Dit moet herfst zijn
Maandagmiddag, het is tien voor half vier, ik ben uit en het regent. Fijn! Zover ik weet fiets ik alleen want Felicia is nergens te bekennen en Natasja zit tot half vijf. Ik stap op de fiets, pak mn ipod en zoek een liedje wat vrolijk is inplaats van zo'n depressieve tekst. Pete Murray - opportunity. Ik kijk naar beneden, mn broek zit onder de donkere vlekjes en mn jas ook. Ach, het kan me niet veel schelen.
Druppels worden groter, maar daar wordt ik me pas van bewust als ik in de sloot kijk die ik volg tot ik in Mijnsheerenland aankom. Ik kijk naar beneden, mn broek is helemaal donker en als ik mn arm uitstrek zie ik het verschil van kleur tussen eerst en nu. Ik ben nu helemaal doorweekt maar het kan me niet veel schelen.
Ik sta stil voor een stoplicht, kijk rechts van me en zie een dikke vrouw vanuit een auto naar me kijken. Ik zie haar denken; Ach, kijk dat meisje, ze is helemaal doorweekt. Ik kijk terug en denk; Ach, kijk die mevrouw, als ik vanavond weer helemaal droog en warm ben, is zij nog steeds moddervet!
Ik fiets verder. Ben bijna bij Klaaswaal en kijk op mn mobiel voor de tijd, '1 nieuw bericht, Natasja, 15:53, tonen, annuleren', 'tonen', 'Lekker in de regen aan het fietsen? Hahaha. Kus.'. Fijn! Ik heb geen beltegoed meer dus ik stuur niks terug, maar bij de gedachte dat zij nu nog dertig minuten bij duits zit, en daarna nog een uur in de regen moet gaan fietsen doet me goed.
Ik ben nu bijna bij Numansdorp, bijna thuis. Justin Timberlake - senorita is de soundtrack van het moment en ik begin te slalommen tussen de streepjes van het fietspad, ik vermaak me wel. M'n muziek staat waarschijnlijk hard want ik hoor, veel te laat, een geluid door mn muziek heen. Kut, er wil een scooter langs. Een oude man op een klein scootertje haalt me langzaam in, hij kijkt me aan en ik hoor wat gebrabbel door mn muziek heen komen. Het zal vast iets zijn geweest van, 'Jezus, gek, kan je niet aan de kant ofzo?! Ik was al een half uur aan het toeteren!'. Ik versta er niks van, ik moet lachen en denk; Ach, meneer, stel je niet zo aan.
18 kilometers zitten erop en ik kom aan bij m'n huis. Het is verlaten, er ligt alleen een bruine labrador in de gang. Ik kom binnen, kijk ik de spiegel en denk; Jezus, gelukkig had ik waterproof mascara op, het is weer herfst.
Druppels worden groter, maar daar wordt ik me pas van bewust als ik in de sloot kijk die ik volg tot ik in Mijnsheerenland aankom. Ik kijk naar beneden, mn broek is helemaal donker en als ik mn arm uitstrek zie ik het verschil van kleur tussen eerst en nu. Ik ben nu helemaal doorweekt maar het kan me niet veel schelen.
Ik sta stil voor een stoplicht, kijk rechts van me en zie een dikke vrouw vanuit een auto naar me kijken. Ik zie haar denken; Ach, kijk dat meisje, ze is helemaal doorweekt. Ik kijk terug en denk; Ach, kijk die mevrouw, als ik vanavond weer helemaal droog en warm ben, is zij nog steeds moddervet!
Ik fiets verder. Ben bijna bij Klaaswaal en kijk op mn mobiel voor de tijd, '1 nieuw bericht, Natasja, 15:53, tonen, annuleren', 'tonen', 'Lekker in de regen aan het fietsen? Hahaha. Kus.'. Fijn! Ik heb geen beltegoed meer dus ik stuur niks terug, maar bij de gedachte dat zij nu nog dertig minuten bij duits zit, en daarna nog een uur in de regen moet gaan fietsen doet me goed.
Ik ben nu bijna bij Numansdorp, bijna thuis. Justin Timberlake - senorita is de soundtrack van het moment en ik begin te slalommen tussen de streepjes van het fietspad, ik vermaak me wel. M'n muziek staat waarschijnlijk hard want ik hoor, veel te laat, een geluid door mn muziek heen. Kut, er wil een scooter langs. Een oude man op een klein scootertje haalt me langzaam in, hij kijkt me aan en ik hoor wat gebrabbel door mn muziek heen komen. Het zal vast iets zijn geweest van, 'Jezus, gek, kan je niet aan de kant ofzo?! Ik was al een half uur aan het toeteren!'. Ik versta er niks van, ik moet lachen en denk; Ach, meneer, stel je niet zo aan.
18 kilometers zitten erop en ik kom aan bij m'n huis. Het is verlaten, er ligt alleen een bruine labrador in de gang. Ik kom binnen, kijk ik de spiegel en denk; Jezus, gelukkig had ik waterproof mascara op, het is weer herfst.
11 okt 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 okt 2009 Dit moet herfst zijn