dit was letterlijk de druppel!!! home sweet home

de rode druppel om precies te zijn...

nou daar gaat ie dan

ik ben ongesteld en ben blij dat ik het ben. is verdomme enige mogelijkheid om me gevoel lekker te laten losbarsten!!!

man ooh man wat heb ik gelachen vandaag...en gehuild gisteren.

ik zal bij het begin beginnen, wel zo handig voor de lezer...

vorige week woensdag besloot kim zonder toestemming bij pa te gaan wonen. ik zag dit natuurlijk allang aankomen, heb er ook met ma tijdje terug over gesproken. of het dan niet handig zou zijn als ik bij ma zou komen wonen.

kim verklaarde me woensdagavond voor gek, de eerste dag dat ze bij pa in was getrokken, ze vind me krankzinnig. zomaar vanuit het niets moest ze dat even kwijt. naja ze had het over die klootzak van een dirk (mijn ex, als was dat niet offlicieel mijn vriend). hij heeft blijkbaar een hoop over mij geluld, want nu vind kim mij een gestoorde gek. ja hij weet idd veel van mij. weet alles over mijn verleden, mijn onzekerheden, mijn karakter, mijn stiekeme dromen en mijn leugens, mijn gedrag en manische depressiviteit (zoals de doktoren het noemen). wij hebben samen veel meegemaakt. veel negatieve maar ook zeker leuke momenten! dirk vond het nodig om die negatieve dingen te delen mijn mijn zusje. sinds ze een relatie met hem heeft is kim steeds
eel meegemaakt. maar om dat nu te gaan delen met

ik ben zondag verhuisd. als ik swoensdags gek ben, wat ben ik dan donderdags? ik heb genoeg van der onaardige kwetsende opmerkingen. ik ben het nu zat altijd maar alles aan te moeten horen. ik ben geen emotionele vuilnisbak (dank je erg voor die reactie!!) ene moment wor ik zowat verplicht naar der enthousiaste geklets te luisteren over der leven... andere moment wor ben ik maar een gek wijf die in alles wat ze doet maar raar is...en bedankt, ik hou ook van jou, zoek het uit!!!

dus zodoende, terug bij mama

VOELT ALS THUISKOMEN!!!! eindelijk...

jank!!!

mama en ik hebben al heel veel gepraat. we gaan het anders doen dit keer. er alles aan doen om niet weer oorlog te krijgen. ik ben er wel inmiddels achter hoe het kwam dat ik op me 17e al op mezelf ging wonen. dit heb ik me gisteren op het werk een zitten achterhalen...:

ma en ik lijken zoveel op mekaar. erg gevoelig, eigenwijs en zo onbereikbaar als we ons kut voelen. we uiten onze depressie niet, houden een masker voor en ergeren ons aan alle kleine zeikdingetjes ins ons leven en reageren ons af door iedereen af te zeiken die ons juist zouden moeten troosten.
toen ik 17 was en een onbegrijpbare puber, zat mams middenin de overgang, wat erg moeilijk voor haar was. we hadden beide een uitlaatklep nodig. we konden toen al erg goed met mekaar praten, begrepen mekaar erg goed, maar alleen in de goede periodes. als het wat minder ging gingen we mekaar zieken. ik deed alles fout volgens haar, en zij voor mij in mn ogen... het botste, en niet zo'n beetje. zo heftig dat ik mn toenmalige vriend zo'n medelijde met me had en me zijn huis aanbood. ik ben bij hem gaan wonen, helemaal in nijmegen!! ik wist niet waar ik aan begon...

maar ben ik ouder en wijzer, kan mama's regels nu accepteren en waarderen. in het algemeen, ben ik nu nu vreselijk blij met de moeder die ik heb, en dat is niet altijd zo geweest. ik hou van haar... en we gaan er nu samen uitkomen!! het moet!! dit kan niet meer foutgaan. we moeten mekaar wat ruimte geven!!

ik luister spinvis

heerlijk!!

zondag mn oude kamer voor mij klaargemaakt samen met ma. het is de kamer die ik had voor mijn ouders gingen scheiden. ik heb zelf het felgekleurde bahang en kleur verf voor de houten muren uitgekozen! grasgroen/turkooise/organje/geel.... toen ik een jaar of 10 was. wat gek! ik bedenk me ineens dat ik precies dezelfde kleuren verf heb uitgekozen toen ik vorig jaar september bij me pa kwam wonen... et voelt als thuiskomen, in die kamer! klein en knus. me oude bed staat er nog en me bloemetjes gordijnen. misschien heel kinderachtig, maar ik wil het zo houden! er komen mooie herrinneringen bij me naar boven in die kamer.

de geur in huis, het gekraak van de trap, de baby foto die er nog steeds hangt, de ongestemde piano, mijn poezen!, de dichtgegroeide voor en achtertuin, de spinnen en de zilvervisjes, de badkamer waar ik dol op was, het geluid uit de spiekers, gering van de deurbel....

I love this place!

hier ben ik opgegroeid, hier heb ik mij gevormd tot een zelfstandige vrouw. pas nu leren waarderen, het huis dat ik zo vaak heb afgezeikt. pas nu voel ik hoe erg ik dit huis heb gemist....

ik mag niet klagen.
kim weet niet wat ze verlaat. maar ze zal misschien net als ik tijd nodig hebben dat in te zien.
ik ben tevreden
ik woon weer thuis
thuis bij mama