dokter, angste en engeltjes

weet dat ik er weer een rare titel van gemaakt heb....

gister moest ik naar de dokter toe...ik loop nl al een tijdje onder behandeling van een peut maar daar gaat het helemaal niet goed mee.. ze luistert niet, ze wil me niet helpen en het maakt me alleen maar wanhopiger en verdrietiger...
vandaar dat ik gister naar de dokter ging omdat ik doorverwezen moest worden naar een kliniek waar ze meerder peuten hebben.. ook omdat ik *waarschijnlijk* Borderliner ben en ze me daar beter kunnen helpen.
in ieder geval dat was dus de reden....
ik had mijn moeder al meegesleept omdat ik het vreselijk vind om naar de dokter te gaan.... ik vind het al vreselijk om naar buiten te moeten laat staan naar een dokter..
anyway wij zaten daar dus in die wachtkamer en toen kreeg ik dus een enorme angstaanval en dacht ik nog dat ik flauw zou gaan vallen.... gelukkig is dat niet gebeurd....
maar ineens begon ik wel te huilen....heel genant,... en ik kon ooknog niet ophouden...dus toen kwam de dokter om ons te roepen en toe zat hij heel erg raar te kijken.... Tja wist hij veel...
ik heb zelf geen woord meer kunnen uitbrengen maar mijn moeder heeft alles verteld.... ook dat ik mezelf verwonde enzo...daar schrok hij wel van.... denk niet dat hij dat van mij verwacht had ook al wist hij dat ik een probleem meisje ben.... in ieder geval heeft hij me doorverwezen... hij vond het geloof ik wel een goed idee... en hij heeft erbij gezet dat er spoed bij was dat de behandeling overgenomen zou worden....
ook heeft hij ons aangeraden om langs te gaan en niet om te bellen...
dus moet ik er vanmiddag al heen..... ik zit natuurlijk nu al weer helemaal mezelf op te vreten.....

maar ik geloof maar in engeltjes en dat ik er misschien zelf eentje ben... klinkt raar maar je moet jezelf van tijd tot tijd een beetje troosten al is dat met deze gekke gedachten...
ik weet niet wat ik met engeltjes heb.... ik geloof wel dat ze bestaan anders was ik al veel eerder dood gegaan.....