Donderdag 14 November.
De laatste 2 dagen veel huilbuien gehad,denk dat er nu de spanning van de uitslag er pas uitkomt.
Het besef begint te komen in wat voor achtbaan ik zit en dat ik niet uit kan stappen.
Ik hoopte dat ik van de week voor de eerste keer geopereerd zou worden ( verwijderen van poortwachtersklier) maar dat gaat pas volgende week worden. Mijn vriend had vandaag naar de mammapoli gebeld omdat het allemaal wel lang duurde terwijl ze vorige week donderdag hadden toegezegd dat ik binnen 5 werkdagen zou geopereerd worden. Er was iets anders tussengekomen en mijn operatie kon medisch gezien wel even langer wachten.
Medisch gezien misschien wel voor hen maar geestelijk niet voor mij,ik voel me langzaam geestelijk heel labiel te voelen. Die onzekerheid wat er nu precies gaat gebeuren is killend.
Maandag gaat de planning van de operatie mij bellen hebben ze toegezegd. Zoniet dan moeten we zelf even bellen met de mammapoli. Mijn vriend doet dit dan want als ik aan de telefoon ben barst ik toch in huilen uit want ik heb maar het minste nodig om in huilen uit te barsten.
Dus nu maar hopen dat ze maandag bellen......
Mo1968, vrouw, 56 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende