Donderdag....



Er is alweer een week voorbij. Een week waar weer veel gebeurd is. Na het etentje werden we door mijn man zijn zus gebeld, het ging niet goed met mijn zwager. We moesten gelijk komen. Gelukkig dat we thuis waren, dus richting Goes.......(daar waren we de laatste tijden niet geweest, pffffff ).
Mijn zwager lag aan allerlei apparatuur en beademing. Kortom gezegd, er was een scan gemaakt en er was geen zicht meer op genezing.
Dan wordt alles stil gezet en in bij zijn van ons is hij overleden. We hebben hem niet meer gesproken. Het was ook niet zo belangrijk. Hij had zich jaren geleden afgezonderd van ons, wilde geen contact en liet ons overal buiten. Zijn keuze en zijn leven. Maar nu kan je er wel voor opdraaien.
Zijn vrouw is een half jaar eerder overleden, we mochten er niet bij zijn. Het was een lieve vrouw, maar 'dommig' en afhankelijk van man. Een zoon die zwervend en dakloos is.
Zijn vrouw is begraven......door alleen de begrafenis onderneming....nog niet eens in bijzijn van haar man, wij wilde wel maar we kregen in de krant te lezen dat het al gebeurd was.
Onlangs hebben wij onze zwager begraven. Sober, geen verdriet om de persoon maar om het gebeuren.
9 november mijn vader, een mooie crematie met een mooie dienst en 19 november mijn zwager, met niks noppas nada.....ja, door 6 jonge mannen op schouder naar zijn laatste rustplaats gebracht, geen afscheids woord, geen bloemetje, alleen in de regen.
Hoe eenzaam kan je zijn en hoe moeilijk kan je het zelf maken. Nu hopen op een goede afwikkeling en hopen dat zijn zoon, deze kans pakt om vanaf nu alles schoonschip te maken. Maar dat moet hij zelf doen! Met een klein beetje hulp de goede richting op.
21 nov 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Clarence
Clarence, vrouw, 64 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende