dooie mus

van de zomer ben ik met een goede vriendin op vakantie geweest in Belgie.
Voordat we naar huis gingen had ik haar netjes de helft, plus een klein beetje extra, van de gehele kosten gegeven.

Heel tactvol vraagt ze mij om is een kijkje te nemen naar haar belastingpapieren omdat ze er niet uit kwam.
Prima, ik kijk het na en zie dat er een hoop niet en/of slecht geregeld is.
Dat ze waarscheinlijk binnen no time der autotje kwijt zal gaan raken
en dat ze, terwijl ze er ruim anderhalf jaar woont, nog steeds geen huursubsidie heeft aangevraagd.
Prima, de dingen doorgenomen en een voorzetje gemaakt, ze hoefde het alleen nog zelf af te maken.

Ik zeg dat vraagt ze tactvol aan me, omdat ze ondertussen wel wist dat ik me er dan zorgen om zou maken,
en toen ik dacht wat echtra geld te hebben, bood ik haar aan om haar 50 euro te schenken.
Ik zei, we zijn toch samen op vakantie geweest en als ik je nie had gevraagd had je die extra kosten niet gehad.
Zij blij, ik blij...

Maar ik kreeg pas 3 dagen later het geld binnen en in de tusseentijd een onverwachtte rekening van 170 euro.
Dus ik meteen mn vriendin op bellen: hey meis, wat ik je eerder zei gaat me toch niet lukken, door die rekening.
Maar je weet het, je kan altijd mee eten en als je t niet trekt gewoon aan de bel trekken, dan kan ik zien of ik wat voor je kan doen.

Ze neemt vervolgens geen contact meer met mij op.
Alles kwam alleen nog maar van mijn kant..

En toen ik haar vroeg om alsjeblieft mijn jongste zoon op te halen van de peuterspeelzaal,
omdat ze een stukje baarmoeder gingen weg branden, heeft ze mij gehaald en afgedropt.
2 uur later zou ze die kleine halen voor me en toen ze met hem mijn huis binnen stapte,
vond ze me op de bank, knuffelend met een goed gevulde emmer met braaksel en gal.
Ze vraagt nog hoe het gaat, ik zeg je ziet het, niet zo goed.
Nou sterkte zegt ze en ze stapt zo de deur weer uit.
Wat voelde ik mij machteloos en best wel in de steek gelaten.
Ik dacht nog ach, misschien heeft ze het druk of te veel aan der hoofd.

In eerste instantie viel het me niet eens op, dat kwartje viel later pas... ze belde niet meer, kwam niet meer...
Zelf bleef ik wel bellen. Ik wist dat ze aan het werk zou moeten gaan en dat ze er erg tegen op zag.
Dus ik blijf toch een beetje bellen en doen en vragen hoe het gaat.
Ik zag DAT dus ook als het excuus dat ze geen tijd voor mij zou hebben.

Maar 3 weken geleden had ze me opgebeld toen ze dronken was.....
Ik was een uitvreter en een profiteur en ik was haar nog haar geld schuldig
ik zou onze vriendschap op het spel zetten voor geld
en ze deed uitspraken als: "ja jij met je geouwehoer over dit en dat,
en dan denk ik betaal eerst maar is een tientje dan wil ik weer naar je luisteren."

Mijn God, en ze was bloedserieus.... kijk, ik voelde me best rot dat ik haar had blij gemaakt met een dooie mus,
maar goed, er is geen kwade opzet in het spel geweest en bovendien heb ik niks van haar geleend of iets.
Ik had haar zeker niet blij moeten maken met die dooie mus, dat snap ik ook wel...
Maar ga niet 2,5 maand later lopen miauwen dat je NOGSTEEDS de consequenties voelt
OMDAT je ZELF die 50 euro al had opgemaakt, voordat je het had gekregen!
Bovendien vond ik het niet fair dat ze dus ruim 2 maanden op haar tandvlees had gelopen, terwijl ze de dingen ook met me kon bespreken. Ik had niet voor niets gezegd dat ze aan de bel moest trekken als ze het echt niet mer trok.
Zij vond dat zij dat niet hoefde te doen, maar dat ik vanuit mezelf maar wat had moeten toeschuiven.
ik denk daar heel anders over, maar goed, ze had me wel bij mn schuldgevoel, want ik had haar blij gemaakt met en dooie mus.

Prima, na dat telefoongesprek heb ik haar inmiddels al een keer 10 en een keer 20, dus in totaal 30 euro gegeven in 3 weken tijd, terwijl ik het eigenlijk niet kon missen.
Mijn oudste zoon en haar zoon zijn "beste" vriendjes en afgelopen week hebben ze nog bij elkaar gelogeerd.
En afgelopen vrijdag was mijn jongste zoontje dus jarig.
Mijn vriendin is niet geweest. Ook geen afbericht...

ik moest met de oudste rond half 5 bij de huisarts zijn, dus ik dacht ik zal dat aan haar door geven, dat ze niet voor een dichte deur komt te staan....
Maar er werd niet opgenomen...
Later weer een paar keer gebeld, weer niet opgenomen,..
Toen bedacht ik me, goh ik bel haar op haar mobiel, misschien hoort ze m niet of heeft ze m niet mee, of op stil staan of zo...
Dus de huistelefoon maar een paar keer geprobeerd,.... weer geen gehoor.

We zijn 2 dagen verder en aan het einde van de ochtend heb ik weer gebeld... nog steeds geen contact.. en heb op dit moment nogsteeds niks gehoord.

Als ik ga terug lezen dan is ze mijn vriendschap niet eens waard.. ik dacht eerst nog, ach ze was dronken..
Maar dronken mensen spreken de waarheid toch.... hun waarheid.

voor mij is het UIT!