Door het ijs gezakt en andere hondenstreken

Mijn schoonmoeder vond Tessa uitdrukkelijk NIET schattig toen ze haar met de kerst zag. Ze had de verkeerde kleur, het verkeerde formaat, de verkeerde oren, zag er niet rond en zacht en schattig en aaibaar uit en dus weigerde ze de hond ook te aaien. Te eng. Ik was even bang dat ik daartoe veroordeeld zou worden: mensen die liever met een boogje om je heen lopen en je wantrouwend aankijken omdat je met een (middel)grote zwarte herder loopt. Gelukkig is niets minder waar: elke keer als we wandelen krijgt Tess weer nieuwe fans. Naar kinderen kwispelt ze enthousiast, en als ze andere honden ziet dan gaat ze gelijk liggen, oren in de nek, en als ze rustig en onderdanig kennis heeft gemaakt wil ze pas spelen. Vandaag weer: een leuke grijze staff (reu) van ongeveer haar leeftijd met een nare ervaring met herders: op puppycursus was hij een keer gegrepen. Zijn baasje waarschuwde me er al voor, maar sinds Tess en Croquet als malloten met elkaar aan het spelen waren ben ik heilig overtuigd van de sociale skills van mijn hondekind. Ik vond dus dat we ze toch konden laten snuffelen, en tot de verbazing en vreugde van zijn baasje reageerde de staff uitermate positief: na het kennismaken wilde hij dolgraag spelen. Fijn.

Natuurlijk heb ik ook minder leuke verhalen van deze week over de hond. Die moeten er ook zijn, die zullen er ook blijven en ik moet vooral mezelf erop aanspreken. Maar beginnen met het minst leuke: de kippen liepen los door de tuin, ik zat op het toilet en Tom hield de hond niet meer en liet haar ontsnappen. Lang verhaal kort: ze kreeg Uil te pakken. Echt niet leuk, want behalve een schaafwond aan haar poot brak Uil ook een teen. De dierenarts wilde er niets aan doen, dus ik heb hem zelf maar gespalkt, en nu heb ik dus een zielig kipje. Nou ja... volgens mij vind ik haar zieliger dan dat ze zichzelf vindt. Kippen zijn harde tantes, en ondanks het gespalkte teentje loopt ze gewoon door. Ze is niet eens van de leg geraakt, iets waar ik eigenlijk wel trots op ben. Wat een fijne relaxte kippen heb ik toch. Ik voelde (en voel) me natuurlijk wel onwijs schuldig ten opzichte van de kip over dit incident. De hond rende ook nog de weg op en belandde in de tuin van de buren. Die middag hebben we een hekje gezet, en de kippen komen voorlopig de ren niet meer uit. Ik ga hem overigens wel groter maken, maar dan pas als de gastank verwijderd is. En dan denk ik in twee stukken delen, zodat het gras op het ene stuk kan bijgroeien terwijl ze op het andere stuk scharrelen en vice versa.

Tweede kutstreek van de hond was dat ze door het ijs zakte. Ik liep met haar door de besneeuwde polder heen en ik had haar losgegooid. Ze moet namelijk spieren ontwikkelen en dat doet ze nou eenmaal beter als ze kan rennen. Ze vindt het dan ook heerlijk los te mogen (en komt steeds beter op appel, want dat oefenen we natuurlijk ook!) alleen... deze keer waren de sloten bevroren en er lag sneeuw op. Voor Tess was het dus zichtbaar dat er een 'korst' op de sloot lag, en ze moest constant door mij teruggefloten worden als ze eroverheen liep. Achteraf had ik haar wellicht beter aangelijnd kunnen houden, maar ja, er was geen hond daar (nou ja, eentje dus) en ik gun haar de vrijheid en de beweging. Enfin, op een gegeven moment zakte ze dus dwars door het ijs heen. Ze kwam er ook niet makkelijk uit, dus ik glibberde naar de slootkant en leunde voorover in een poging haar bij haar tuigje te grijpen en op het droge te trekken tot ik iets te ver doorglibberde, het ijs op en natuurlijk dwars erdoorheen. Het was zo'n grote brede boerensloot, die krengen zijn nog diep ook. En KOUD! Ik stond er ongeveer tot aan mijn middel in, telefoon in mijn zak (nat, deed het niet meer), ongeveer 30 minuten lopen van huis af (indien ik de shortcut zou nemen) in the middle of nowhere. Toen dacht ik echt wel even... fuck. Maar goed, ik stond toch al in het water, dus hond bij haar tuigje gegrepen, op de kant gezet, zelf de sloot uit geklommen en ondanks mijn slechte conditie maar gaan rennen, want ik dacht dat het slimmer was om in beweging te blijven. Gelukkig was ik boven mijn navel wel droog en warm. Uiteindelijk heb ik er zo'n 20 minuten over gedaan. Mijn benen waren vuurrood toen ik thuis kwam en ik heb het echt van koud naar warm op moeten bouwen onder de douche. Verder gelukkig niets aan overgehouden. De hond ook niet, die ging lekker slapen en heeft er helaas niets van geleerd, want diezelfde middag probeerde ze alweer een nieuwe sloot uit.