Doorgaan....

Gisteravond had mijn dochter een vreselijke paniekaanval. Ze sliep volgens mij nog en had een nachtmerrie. Ze ging vreselijk tekeer, sloeg en huilde, krijste en haar ogen... zo groot, net of ze bezeten was...
Heb haar in ijn bed gelegd en ben er bij gaan liggen. Toen werd ze rustig en viel in slaap.
Dit heeft mijn ogen weer geopend... hoe hulpeloos die kleine zieltjes zijn. Ze hebben er toch zeker niet om gevraagd.... Voel me zo schuldig....zo klote. Weet nu weer waar mijn prioriteit ligt.... bij mezelf en de KIDS...!! Ze hebben niemand dan mij.....

Heb besloten ff afstand van mijn lieffie te doen. Hij geeft het zelf heel duidelijk aan en ik respecteer dat.

Ik draai in een circel... er moet snel iets drastisch veranderen.....
Ik ga er aan onderdoor.....

xx
Esmie
08 nov 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Esmie
Esmie, vrouw, 54 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende