Op 16 december is onze zoon Mika geboren. Zoals jullie eerder konden lezen verliep dat allemaal niet zo soepel als gehoopt. Mika is inmiddels van de intensive care af en ligt nu op de 'high care' afdeling. Het gaat goed met Mika. Het aantal slangetjes is al aanzienlijk verminderd. Momenteel krijgt Mika nog wat extra zuurstofondersteuning en (deels) sondevoeding. De verwachting is dat hij binnen ongeveer twee weken naar huis mag.
Daar verheugen we ons natuurlijk enorm op, want het is toch raar om je kind achter te moeten laten in het ziekenhuis. Wel prettig is de 'babywatch'. Via de website van het Radboud kunnen we (beveiligd natuurlijk) live naar Mika kijken via een webcam. De laptop wordt de afgelopen dagen dus erg intesief gebruikt.
Wat wel echt minder is, is dat er bij Mika het
Syndroom van Down is vastgesteld. De artsen hadden ons hier vorige week over verteld; ze twijfelden of Mika dit wellicht had. Het is uiterlijk (nog) niet heel duidelijk. Na bloedonderzoek blijkt het helaas zo te zijn.
Dat betekend natuurlijk niet dat we minder van hem zouden houden, maar wel dat het wat zwaarder zal worden om hem op te voeden. Mensen met het Downsyndroom hebben naast een verstandelijke beperking ook de nodige gezondheidsklachten. De dokter liet al een A4tje zien met alle onderzoeken die nu al voor hem ingepland worden de komende achtien jaar. We zullen per jaar zeker een aantal keer naar het ziekenhuis moeten voor controle.
De ontdekking van het Downsyndroom was een flinke schok voor ons. Soms schijnt het overduidelijk te zijn als je naar het kind kijkt, maar bij Mika is het niet heel duidelijk. Een kind kan meer of minder problemen hebben gedurende zijn leven. Hier is nu nog niks over te zeggen.
Er is ook nog een MRI van zijn hersenen gemaakt. Hierbij is er gelukkig geen zichtbare schade gevonden. Mika heeft waarschijnlijk toch geen zuurstofgebrek gehad. Waarom hij in nood is gekomen is echter niet duidelijk, op zich kan een kind met Down ook normaal ter wereld komen.
Vanwege een grote kans op hartafwijkingen is er ook reeds een hartecho gemaakt. Vooralsnog ziet deze er goed uit. Het is niet helemaal zoals het moet, maar naar de verwachting groeit dat nog dicht en het levert geen direct gevaar op. Mika moet over een half jaar bij de cardioloog op controle.
Het loopt allemaal even niet zoals voorgesteld dus. We passen ons echter aan en raken al behoorlijk gewend aan het idee. Mika is en blijft een prachtig mannetje. Het is ook heerlijk om te zien dat hij steeds actiever wordt en bewuster lijkt van zijn omgeving. Wel wordt het zo elke keer lastiger om hem alleen in het ziekenhuis achter te laten.
Elja