drama, drama...

Wat een toestanden weer...
Koos weg, zitten Merel en Jasmijn een spelletje te doen, ineens kan Merel niet tegen d'r verlies en dankzij mijn ingrijpen (een elleboogstoot is mijn dank - heerlijk) ontstaat er nog net geen bitchfight.
merel boos naar boven, jasmijn en ik het kaartspel sorteren.
Blijkt dat Merel boos is omdat we iets sociaals zouden doen vanavond, maar Koos en ik toch naar boven gingen (sja, na drie kwartier doelloos op de bank hangen - er waren al vier voorstellen om iets te doen goedgekeur,d maar actie werd niet ondernomen - had ik gevraagd of het erg was dat Koos en ik naar boven gingen, of het echt niet erg was en of ze dat zeker wisten. Uit alledrie de antwoorden kwam naar boven dat ze het goed vonden, dus hoe moet ik nu weten dat Merel het niet leuk vond als ze zegt dat het goed is?), dat we nooit meer wat samen doen (dus met z'n allen zegmaar: hoe kan ik dat nou weten als dat nooit tegen me verteld wordt, en als ze vraagt om een spelletje te spelen ben ik zo'n debiele huppelkut die denkt dat ze een spel wil spelen, en niet dat er nog een achterliggende gedachte is) en dat ik altijd maar boven zit met Koos.

Mijn pa meteen ook een tirade erachteraan dat er doordat ik het met koos had eigenlijk een familielid minder is...
Kortom
Ik kreeg alle gezeik over me heen.
Met bovenstaande argumenten kon ik Merel duidelijk maken dat ik niet kan weten wat er in haar omgaat als ze het me niet vertelt. Ik wil best veranderen, ik ben altijd in voor open en eerlijk gesprek en godverdomme ze weten het. Ik snap ook wel dat het niet prettig voor hen is om zo'n gesprek te beginnen, maar godver ze kennen me toch? Dat vind ik dus een onwijze teleurstelling.

Toen die tirade van m'n pa. Eigenlijk hetzelfde verhaal. "het was al de zoveelste keer dat ik boven zat met koos en hij was het helemaal zat". Pap ik heb godver gevraagd of het goed is, zoals ik altijd doe. Hij weet godverdomme ook dat ik het begrijp als hij nee zegt en hij weet ook dat ik redelijk ben.

Uiteindelijk bleek dus dat er gebrekkige communicatie was, maar onderhand had ik dus al twee tirades over me heen gekregne.

Ben eigenlijk nog steeds over de zeik, maar ik kan moeilijk boos doen tegen ze, nietwaar? Vind het gewoon moeilijk dat ze me dingen kwalijk nemen waarvan ik niet eens wist dat ze speelden. Vraag ze altijd open en eerlijk tegen me te zijn en dan doen ze het nog niet. Hoe moeilijk is dat?

Kijk ik ben echt niet perfect hoor, dat zal je me nooit horen beweren (tenzij voor een grapje). Maar ik doe ongelooflijk mijn best om een goede dochter/zus/vriendin/whatever te zijn en dan krijg je zoiets.
Lekker.

Nou ik ben dus over de zeik (ook nog eens ongesteld), mijn bloedsuikers zijn ontregeld en ik wilde vroeg naar bed. Heerlijk zo.

Kutzooi.
Ga zo nog maar even naar beneej om met m'n pa te praten want anders slaap ik niet vannacht.

Liefs Roos