dromen

Ik schreef net een reactie op iemand, en kreeg gelijk de neiging dit stukje te schrijven:

Mijn dromen

Toen ik 10 was, was ik een verlegen meisje. Samen met 4 vriendinnen had ik het 'milieu krantje' opgezet. Avonden lang werkte wij er aan achter ons typemachine, terwijl we bij elkaar logeerden. De school vond het een leuk initiatief en vond het goed dat wij kopien maakte op hun kopieer machine en dat we de krantjes verkochten voor 10 cent (gulden centen was het nog) per stuk- het geld wat we verdienden ging naar Greenpeace.
Ik vond het fantastisch en was daarnaast nog actief vrijwilliger bij de dierenbescherming. ook daar schreef ik in hun lokale krantje, en ik ging vaak voor hen collecteren en op markten staan. Ik had een 'dieren tentoonstelling' op mijn kamer die iedereen voor een kwartje mocht zien- al mijn ouders visite kwam dus met verjaardagen mijn kamer op. Al dat geld ging naar de dierenbescherming.
Ik droomde ervan dat ik journalist zou zijn voor Greenpeace later. Ik zou mee gaan op de boten tegen de walvissen jacht en er artikelen over schrijven.

Toen ik 15/ 16 was had ik allerlei kleuren haar- paars, roze, groen, blauw, noem maar op, ik had aparte vriendjes, ging naar pinkpop en andere festivallen en droomde over mijn toekomst als hippie.
Ik zou met een hippie vriendje gaan wonen op een woonboot in Amsterdam. Hij zou lang haar hebben. Ik zou 10 katten hebben op die woonboot, maar absoluut geen kinderen- kinderen vond ik vreselijk, verder zou er een trabantje (Oost duitse auto) voor onze deur staan, maar als 'environmentalists', zouden we die nauwlijks gebruiken, wat ook niet erg was, want op 5 minuten lopen zou mijn kleine alternatieve winkeltje zijn waar ik dagelijks met pleier zou werken. We zouden veel gaan reizen- de wereld zien.

Nu ben ik 27.
Ik ben sinds mijn 18e samen met mijn man- hij heeft geen lang haar, en is zeker geen hippie. Ik woon in een huis in een dorp in Engeland, dat we dit jaar gekocht hebben- ons eerste huis kochten we op mijn 21e. Ik heb de universiteit gedaan en ben vervolgens vrij snel in een kantoorbaan gerolt en ook snel weer door gerolt in mijn carriere, waardoor ik nu een team van meer dan 10 mensen manage en samen verbeteren wij Walsall voor de mensen uit Walsall. (ik geloof dat het wijkopbouwwerk heet in het Nederlands) Ik doe dus wel goed werk, maar voor greenpeace? Niet echt...
Ik ben een trotse moeder, zoals jullie vast weten, en heb geen katten- de poes die we hadden hebben we in ons oude huis gelaten omdat de buurman toch wel erg aan haar gehecht was.
Wat betreft dat reizen: OK, ik ben naar Engeland geimmigreerd, maar ben verder nog nooit buiten Europa geweest.

Mijn leventje is naar mijn gevoel op het moment bijna perfect. OK, de hypotheek zou wat lager mogen, de badkamer willen we verbouwen, maar dat soort dingen zjin niet echt belangrijk. Ik heb geen dromen over de toekomst alleen maar dat dit geluk oneindig door zal gaan.

Ofterwijl: Dromen komen niet altijd uit, maar dat is niet altijd slecht.
Ik ben blij dat ik niet met die hippie vriend op een woonboot woon, of met greenpeace in een bootje de walvissen jacht aan het bestrijden ben... dat leven zal vast ook leuk geweest zijn, maar ik moet er nu gewoon niet aan denken.
Doe mij maar lekker burgerlijk, dan doen we al gek genoeg!