droom beren vermoorden

Ik weet niet meer heel veel van de droom maar ik zal gewoon vertellen wat ik nog weet…

Ik zat op een school die ik in het echte bestaan niet zou herkennen.
Het was helemaal vol en de hele dag bleef het schemeren.
We waren zojuist klaar met een les toen we voorbij een klaslokaal liepen waar niemand in zat.
Althans, dat dachten wij. Opeens horen we een meisje gillen en dan blijkt dat er een lijk ligt.
En niet zomaar een lijk.
Het lijk was helemaal uit elkaar gerukt alsof een wild beest erop losgelaten was terwijl die andere zich niet meer kon verdedigen.

Iedereen werd omgeroepen zo snel mogelijk naar de gymzaal te komen.
Wij waren onderweg en we hoefden alleen maar rechtdoor. Het was trouwens een smalle gang dus door alle mensen werd alles nog schemeriger dan dat het al was.
Opeens viel er vlak voor ons een ton omver en de deksel van de ton vloog eraf.
Toen werd het gezicht van de kok zichtbaar. Zijn gezicht stond verstijfd en angstig en we wisten allemaal dat hij al dood was.
Weer begon een meisje te gillen. En het was ook hetzelfde meisje.
Vol met angst en adrenaline liepen we zo snel mogelijk richting de gymzaal.
Er waren veel minder mensen dan dat wij dachten dus op dat moment wisten wij dat het iets onnatuurlijks was dat in onze school rondsloop.
Opeens hoorden wij iets zwaar ademen vlak daarna gevolgd door een lage dreunende grom.
En toen zagen wij hem met een glimp. Het beest was zo snel! Aan zijn grom te horen leek het op een beer. Zijn vacht was wit maar meer konden we ook niet zien.
En ik had ook het idee dat die beer niet alleen was.
Zo snel als ik kon rende ik met 3 anderen (2 jongens, 1 meisje) naar de trap in de gymzaal en renden we zo snel mogelijk naar boven.
Tot onze verbijstering en schrik kwam die beer achter ons aan.
Waarschijnlijk omdat wij de eerste waren die wouden vluchten voor het rare wezen. (het kon geen beer zijn want daarvoor was hij veel te groot)
Toen we eenmaal boven waren konden we nog maar 1 ding doen; we moesten een touw pakken en daarmee naar de overkant zwaaien.
Of in ieder geval weer naar beneden komen.
We renden met zijn 4en op het touw en sprongen allemaal tegelijk.
Alleen het meisje niet, en die heb ik ook nooit weer terug gezien.
Toen we met zijn 3en aan het zwaaien waren waagden wij de sprong naar beneden die minsten 4 meter hoog was.
Maar door de adrenaline leek het alsof het niks was.
Met zijn 3en renden we zo snel mogelijk de gymzaal uit.
Opeens was het buiten de gymzaal pikdonker geworden en kwamen we er pas achter waar we waren toen het licht opeens aanging.
En daar stond de 2e kok.
We waren dus beland in de keuken.
Zo snel als ik kon griste ik 2 keukenmessen van tafel.
Ze zaten allebei in een dikke leren hoes, ook het handvat van het mes was van leer.
En toen wist ik wat mij te doen stond.
Wij moesten met alles wat wij nog hadden die monsters zien te verslaan.
Net toen we ons omdraaien om weg te lopen weer terug naar de gymzaal, werd er achter ons een noodkreet geroepen, gevolgd door iemand die stikte in zijn eigen bloed.
De jongens en ik besloten niet achterom te kijken en zo snel te rennen als onze benen ons konden dragen.

Op de een of andere manier kwamen we buiten op het dak van de school terecht.
Het was winderig en koud en het was erg bewolkt.
We sprongen van het ene dak naar het andere tot er geen dak meer over was.
Snel sprongen we naar beneden en zagen we voor ons een konijnenhok waar wij met zijn 3en net doorheen konden. (het was een houten hok met een ingang net groot genoeg voor mensen)
Toen we eenmaal binnen waren rook het naar bloed.
Veel konden wij niet zien dus we begonnen te voelen op de grond naar wat de oorzaak kon zijn van die dode lucht.
Tot onze verschrikking bleken het allemaal dode konijntjes te zijn.
Het monster kon ons hier dus ook vinden.
Snel liepen we weer naar buiten en zagen we dat we makkelijk uit schoon konden ontsnappen door gewoon onder het hek door te kruipen.

En dat was het moment dat er bij mij een knop omging en niet meer bang was.
Ik liep samen met nog een jongen (die ook een mes van mij had) weer naar de school ingang en we lieten de andere jongen daar achter. (dat was het veiligst voor hem)

En het laatste dat ik weet is dat we als een stel uitmuntende jagers te werk gingen. We hoorden de beer op ons af komen en op het moment dat hij wou bijten of springen, staken we hem in de buik en sneden we de monsters hun keel door.
en het maffe was dat de beer op zijn buik geen haar had maar gewoon mensen huid.
Dat was dus ook de beer zijn zwakke plek.

Daarna werd ik wakker en zag ik dat het alweer half 2 was!!
Toen ben ik gelijk achter mijn pc gaan zitten om mijn droom op te schrijven en erachter te komen wat het zou kunnen betekenen…

Echt ik heb altijd zulke maffe dromen…en ik kan het gewoon geen nachtmerrie noemen want ik moest niet huilen of gillen en ik werd ook niet van schrik wakker.
Ik vond hem stiekem best wel cool!