dubbel gevoel
Mijn leven is
Perfect
Met een hoofdletter.
ik ben zo gelukkig als maar zijn kan. Word zelfs als ik naar de paarden ruik en verzopen van de regen ben hartelijk onthaald door mijn 'schoonouders', die daar helemaal niet mee zitten. Heb het liefste vriendje van de wereld, lieve vriendinnen, veel lol en succes op school. Ik heb geen problemen en ik ben gelukkig.
Maar dan kijk ik naar de wereld om mij heen. Naar de ellende die je overal ziet. Veel ellende dicht bij huis (en als het niet dicht bij huis is, dan wordt het wel van ver gehaald). Mensen van wie je wijsheid en intelligentie zou verwachten, die blijken dat niet te hebben. Kindermishandeling, armoede, oorlog. Dood, verderf. Deprimerend.
Wat kan je eraan doen? Weinig. Bar weinig.
Een betere wereld begint bij jezelf.
Wat kan ik doen? Wat kan IK doen om de wereld wat mooier te maken? Waar kan ik in die dorre tuin de bloemen planten?
Ik vorm mijn eigen plekje, mijn bol van licht en warmte. Daar zullen liefde, vrede, respect heersen. Daar zal geluk zijn en voor hen die nog niet gelukkig zijn: zij zullen het worden. Ik wil een baken zijn, een rustplek voor hen die het nodig hebben. Dat wil niet zeggen: ik wil gebruikt worden als anderen daar beter van worden. Ik wil hulp bieden aan hen die het nodig hebben, aanvaarden en respecteren. De enige manier waarop je respect kan oogsten, is door het te zaaien.
Ik wil een punt worden, waar mensen heen kunnen komen als zij het moeilijk hebben, hulp zoeken, steun vinden bij het oplossen van hun problemen. Ik wil niemand geweld aan doen, liefde uitstralen, mijn toekomstige kinderen gelukkig zien worden en dat degenen die ik onder mijn hoede heb genomen, andere mensen onder hun hoede laten nemen.
Maar toch.
Dan vraag ik me af: waarom zien anderen niet in dat geweld, oorlog, niets oplost? Waarom radioactieve stoffen gebruiken in oorlogen? Onschuldigen traumatiseren, doden, verwonden, verkrachten, vernederen? Waarom zien mensen niet in hoe gruwelijk hun daden soms zijn, waarom zien ze niet dat er een halt moet worden geroepen aan oorlogen?
Ik weet t nie
Perfect
Met een hoofdletter.
ik ben zo gelukkig als maar zijn kan. Word zelfs als ik naar de paarden ruik en verzopen van de regen ben hartelijk onthaald door mijn 'schoonouders', die daar helemaal niet mee zitten. Heb het liefste vriendje van de wereld, lieve vriendinnen, veel lol en succes op school. Ik heb geen problemen en ik ben gelukkig.
Maar dan kijk ik naar de wereld om mij heen. Naar de ellende die je overal ziet. Veel ellende dicht bij huis (en als het niet dicht bij huis is, dan wordt het wel van ver gehaald). Mensen van wie je wijsheid en intelligentie zou verwachten, die blijken dat niet te hebben. Kindermishandeling, armoede, oorlog. Dood, verderf. Deprimerend.
Wat kan je eraan doen? Weinig. Bar weinig.
Een betere wereld begint bij jezelf.
Wat kan ik doen? Wat kan IK doen om de wereld wat mooier te maken? Waar kan ik in die dorre tuin de bloemen planten?
Ik vorm mijn eigen plekje, mijn bol van licht en warmte. Daar zullen liefde, vrede, respect heersen. Daar zal geluk zijn en voor hen die nog niet gelukkig zijn: zij zullen het worden. Ik wil een baken zijn, een rustplek voor hen die het nodig hebben. Dat wil niet zeggen: ik wil gebruikt worden als anderen daar beter van worden. Ik wil hulp bieden aan hen die het nodig hebben, aanvaarden en respecteren. De enige manier waarop je respect kan oogsten, is door het te zaaien.
Ik wil een punt worden, waar mensen heen kunnen komen als zij het moeilijk hebben, hulp zoeken, steun vinden bij het oplossen van hun problemen. Ik wil niemand geweld aan doen, liefde uitstralen, mijn toekomstige kinderen gelukkig zien worden en dat degenen die ik onder mijn hoede heb genomen, andere mensen onder hun hoede laten nemen.
Maar toch.
Dan vraag ik me af: waarom zien anderen niet in dat geweld, oorlog, niets oplost? Waarom radioactieve stoffen gebruiken in oorlogen? Onschuldigen traumatiseren, doden, verwonden, verkrachten, vernederen? Waarom zien mensen niet in hoe gruwelijk hun daden soms zijn, waarom zien ze niet dat er een halt moet worden geroepen aan oorlogen?
Ik weet t nie
18 nov 2004
- meld ongepast verhaal
-
monster
vrijdag 19 november 2004 08:54
iedereen weet dat geweld niets oplost
maar geweld is menselijk en niet het ergste
erger dan geweld is namelijk het gevoel geweld niet te mogen gebruiken
dat sluit op en maakt klein
en erger dan dat gevoel en dat gegeven is de prijs die je voor de dingen in het leven betaalt
soms moet je meer of minder betalen
en sommige mensen betalen liever minder geld en meer leed van anderen dan dat ze zelf meer geld betalen en anderen sparen
die mensen zullen nooit anders denken omdat dat niet in hun ego wereld voor kan komen
"denken"
we leven namelijk in de wereld met het motto "ikke ikke ikke en de rest kan stikke"
spijtig dit zo te schrijven maar zo is de mens
dat is de mens een ego dier zonder normbesef als het niet om hun leven gaat
want kom aan hun leven en hun geld, pas dan zullen ze norm en waarde kennen en grens overschrijdend denken, maar ja dan wel weer meteen uit onmacht met geweld hun wereld terug willen, met net iets meer dan het daar voor was
dat is de moderne mens
(de som van de generalisatie van de mens, er zijn zat goede mensen maar die hoor en zie je niet omdat die nimmer gehoord zullen worden in de plaatsen waar het enig verschil zou uit maken)
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 jan 2006 :)
- O 17 jan 2006 *zwijmel* ( 1 )
- O 14 jan 2006 Hé God
- O 13 jan 2006 brak ( 2 )
- O 12 jan 2006 IQ test ( 4 )
- O 30 dec 2005 Lieve allemaal.. ( 5 )
- O 29 dec 2005 hmm ( 2 )
- O 29 dec 2005 zin..
- O 23 dec 2005 :)
- O 22 dec 2005 Welterusten ( 2 )
- O 22 dec 2005 Eén voornemen... ( 2 )
- O 22 dec 2005 blond... ;-)
- O 22 dec 2005 ik snap mij weer...
- O 21 dec 2005 snap jij me nog? deel 2 ( 3 )
- O 21 dec 2005 snap jij me nog? deel 1 ( 2 )