Dubbele gevoelens

We hadden een Tussenuur, en Loise, nick en ik gingen huiswerk maken in de mediatheek. Er riepen jongens naar Tobias: HEY HOMO!(tobias is gay) ik en Loise keken elkaar aan. ik zie eruit als een brugger, zij nog korter, en zij waren minstens 4e klassers. Groot, puisterig, en dus ook nog eens gemeen. We twijfelden. Tobias en ik zijn nog niet heel close, maar ja, al zou ik hem alleen bij naam kennen, dat is niet normaal! Ik weet niet wat hij er zelf van vond, maar ik denk behoorlijk naar. Ik en Loise praatten met blikken, of telepathie of hoe je het ook wilt noemen. Ik voelde de stemmen in mn hoofd zowat. dit is hun conversatie:
1:Wat naar voor tobias. we kunnen ook niet normaal werken op deze manier. Of wel?
2:Maar dit zijn getrainde pestkoppen. Bovendien is er een docent hier!
1:Hoe voelde jij je op de basisschol wanneer ze weer eens-
2:Ik snap je punt maar denk je dat zulke monsters luisteren naar een tweedejaars brugpieper?
1:We kunnen het toch vragen?
Ik keek Loise aan. onze kluisjes zitten naast elkaar en er staan weleens kinderen voor. Ik vraag ze altijd of ze misschien opzij willen gaan. Loise is een beetje schuw. Ik doe t altijd vriendelijk, en ze laten ons erdoor. Loise heeft daar respect voor. Ik ben niet bang aangelegd.
1:Zeg het nou gewoon.
Ik draaide me om vanaf mn computer, en hier komt 'ie:
Hey, heb je er problemen mee dat hij gay is?
De jongens naast hem keken verbaasd en hijzelf deed ook geen moeite die emotie te verbergen.
oke, box.
dat was at hij zei. ik gaf hem een boks en draaide me weer om.
Die jongens vonden t zelf ook wel cool heb ik het idee. ik voelde Loise haar blik wel maar negeerde het even. Ik had alles verwacht, behalve dit. Ze lachten me niet eens uit! Ik was zelf ook verbaasd achteraf. Hoe in hemelsnaam.... Waar haalde ik het lef vandaan?
Tobias hoorde er later over. Hij keek me bewonderend aan.