Echte vriendschap.. of toch niet..

Als kind kreeg ik voor kerst een dagboek, denk dat ik een jaar of 8 was. Een dagboek met een klein slotje erom heen,samen met mijn nichtje, allebei gingen we toen boven op mijn kamer zitten en er wat in schrijven.
Stomme dingetjes schreven we op, wat geheim was, maar we lieten het elkaar toch lezen, berichtjes over op wie we verliefd waren, hoe stom zij haar broertje vond, geheimpjes over gezamelijke vriendinnetjes.
Herinner dat me allemaal nog zo goed, zou het na al die jaren nog wel eens terug willen lezen, maar helaas heb ik dat nooit bewaard.
Dussss nu 2 januari 2013, kom ik terecht op deze site, my diary, online dagboek, hey dat is handig dat raak je niet zo snel kwijt, dus nu uit ik me maar ONLINE !

Met mijn beste (toenmalig) vriendin ben ik ook samen een dagboek bij gaan houden, we losten elkaar af, ene dag nam ik het boekje mee naar huis, andere keer zei, en gaven het terug aan elkaar op school.
Hele verhalen erin, over klasgenoten, familie en jongens.
Ik weet nog heel goed dat ik er in had geschreven dat ik verliefd was op een jongen, die mij never nooit zag staan natuurlijk.
Helaas wisten klasgenootjes dat ook een paar dagen later, ik snapte er niets van, hoe konden ze het weten.. Alleen mijn beste vriendin en ik wisten het !
Toen vertelde een meisje me dat mijn beste vriendin, delen uit het boekje voorlas aan andere kinderen, kinderen waarmee ze iets vaker mee begon om te gaan dan met mij... Kinderen die stoer waren en rookte, ruzie maakte met hun ouders en na school niet direct naar huis gingen, maar uren bleven rondhangen in de wijk.
Brave ik, ging uit school altijd direct naar huis, of naar opa en oma.
Huiswerk maken, en als ik mazzel had konden de nieuwe vrienden van mijn beste vriendin niet, en kwam ze uiteindelijk toch maar naar mij toe. Zodat ik met haar iets leuks kon doen.
Ik voelde me heel verdrietig omdat ze me liet vallen, maar ja ik durfde niets te zeggen, want ze was mijn vriendin.

Dit heeft 2 jaar geduurd ongeveer, toen had ik er genoeg van, leerde nieuwe meiden kennen die me lieten inzien dat zij helemaal geen vriendin van me was, want vriendinnen gedragen zich niet zo.

Ik ben nu 26, heb een aantal vriendinnen, 2 er van vertrouw ik 100 %, ook al is een er van mijn zus.
andere vriendinnen doe ik leuke dingen mee, altijd gezellig, maar of ik ze voor 100 % durf te vertrouwen ??? hmm daar ben ik toch niet zo zeker van.
Zijn het dan wel vriendinnen ? Ik weet het niet, ik wil ze niet kwijt want we hebben leuke tijden samen, kunnen ontzettend lachen met elkaar, maar vraag me echt af of ze er zullen zijn als ik ze echt nodig heb.
Time will tell !!!

Christien