Eeeehm, I dunno titel

Een update over Movember op Linked-in deed me nadenken over sollicitaties en de onontkoombare vraag wat het laatste is, werk of privé gerelateerd waar je echt trots op bent. Bij mijn vorige sollicitatiegesprek, alweer meer dan twee jaar geleden, had ik het over het behalen van mijn diploma terwijl ik full-time aan het werk was. Het sollicitatiegesprek daarvoor, tweeëneenhalf jaar geleden had ik het over de honderdvijftig brieven die ik geschreven had. Een goed besluit trouwens, gezien een van de interviewers ook van schrijven hielt. Het volgende gesprek, wanneer dat dan ook mag zijn, zal ik zeker vermelden wat we met Movember bereikt hebben.

Ondanks dat ik zo trots op mijzelf ben, blijf ik benadrukken dat we het samen hebben gedaan wanneer iemand er naar vraagt. Ja, het was mijn project, maar ik heb van zoveel mensen een helpende hand gekregen dat ik dit wil blijven benoemen. Het krediet dient gedeeld te worden met alle deelnemers, omdat we samen verder komen. Wanneer er teveel op mij wordt ingezoemt, verliezen we de andere drijvende krachten. Zij hadden het niet zonder mijn initiatief gedaan, maar mijn initiatief had geen tractie gekregen zonder hun deelname. Symbiose en zo.

Dit wordt gezien door management. Het blijft me verbazen hoe ik op weet te vallen in zo'n groot bedrijf. Hoe dan ook, de interpretatie door de chef was "je doet het niet voor personal fame, maar alles om je doel te behalen. De bekendheid die je ermee bereikt is eerder een secundair gevolg. Door de manier waarop je het aanpakt willen mensen meedoen en helpen. Je weet een veilige plek te creëren waarbij er bijna geen foute antwoorden zijn, en iedereen ook durft mee te doen."

Ook dit gaat twee kanten op. Ja, ik kan me goed uiten en ontwikkelen binnen dit bedrijf, en daar maak ik op mijn manier goed gebruik van. Aan de andere kant krijg ik ook alle ruimte om dit soort projecten op te pakken en vooruit te duwen. Toen ik na werk nog "even" een uurtje in de avond terug kwam om een ander team toe te spreken, mocht ik mijn tijd compenseren op een andere dag, toen het rooster even te zwaar was, werden er aanpassingen gedaan voor me, en omdat Toine me meetrok naar hogere management, en iemand anders me voordroeg bij de Vice President, durfde ik ook deze lagen van het bedrijf erbij te betrekken. Het gaat er immers niet om wat je kunt, maar wie je kent.

"I think you are currently the strongest in my team." - mijn teamlead.
Een compliment eerder deze week dat ik niet had verwacht toen we het over mijn toekomst hadden. Het begin van de relatie was immers nogal moeizaam, maar we hebben een middenweg in onze verschillen gevonden. Daarna, alsof ze wilde benadrukken dat ze me vertrouwt, kwamen er allerlei achter de schermen besluiten over de tafel. Toekomsten van collega's, openingen binnen het team, en een eventuele wisselingen. Ze zei me dat ik dit echt voor mezelf moest houden, en ondanks verleid het aan mijn confidant te vertellen, heb ik netjes mijn mond dicht gehouden. Misschien is het een test, misschien was het echt een blijk van vertrouwen, misschien zit ik zelf snel ook op een hogere stoel. Ik heb geen haast en heb het prima naar mijn zin waar ik nu zit. Waarom zou ik doorgroeien naar iets dat meer gezeik geeft?

Kortom, ik heb nu een dagje vrij en het leven is goed. Tijd voor een boek.


-VLH